‘Raped while dying‘, ‘And still no arrests?’, ‘How come, chief Willoughby?’. Dit is de vraag die Mildred Hayes (Frances McDormand) in Three Billboards Outside Ebbing, Missouri stelt aan de politie van Ebbing, Missouri. Zeven maanden geleden is haar dochter verkracht en vermoord, maar de agenten in het dorp zijn volgens de gefrustreerde Hayes drukker bezig met ‘nigger-torturing business’ dan met de zoektocht naar de dader.
Drie billboards
Hayes plakt haar verwijt met zwarte letters op rood papier op drie hoge billboards net buiten het dorp Ebbing. De borden zijn al decennia niet gebruikt en staan langs een verlaten plattelandsweggetje, maar toch is ze bereid vijfduizend dollar per maand neer te leggen voor haar ‘reclametekst’. Dit tot de woede van het politiedepartement en de dorpsbewoners. Die snappen allemaal dat Hayes het moeilijk heeft, maar vinden het niet nodig Willoughby (Woody Harrelson) persoonlijk aan te vallen. Al helemaal omdat laatstgenoemde lijdt aan terminale alvleesklierkanker.
In het begin van de film is het makkelijk een moreel oordeel te vellen: Hayes is misschien grofgebekt en bij tijd en wijlen onsympathiek, maar ze lijkt de enige normale persoon in een dorp vol incapabele en racistische bewoners en politieagenten. Naarmate de film vordert blijken goed en kwaad echter niet lijnrecht tegenover elkaar te staan. Willoughby is een sympathieke agent die, hoewel Hayes het misschien niet wil geloven, doet wat hij kan. De dader is nu eenmaal in geen enkele databank te vinden, waardoor er geen DNA-match kan worden gemaakt. Hayes’ oplossing? ‘I’d start up a database, every male baby was born, stick ’em on it, and as soon as he done something wrong, cross reference it, make one hundred percent certain it was a correct match, then kill him.’
Slordig schrijfwerk
Deze sfeer van geweld blijft de hele film prominent aanwezig. Hayes schopt twee kinderen in het kruis, wordt zelf bedreigd met een mes, een agent trapt anderen in elkaar en wordt op zijn beurt zelf tegen de grond geslagen. Als kijker is het soms ronduit frustrerend om keer op keer geconfronteerd te worden met nutteloze vergelding, excessen van geweld tegen de verkeerden en het domme gedrag van de hillbilly-dorpsbewoners. Dit gedrag wordt nergens op een rechtvaardige manier bestraft. De moord op Hayes’ dochter ligt te verstoffen in een archiefkast. Zelfs als de openlijk racistische politieagent Dixon (Sam Rockwell) een onschuldige inwoner in elkaar trapt en daarna voor de ogen van de nieuwe chief of police uit het raam gooit, volgen er geen echte repercussies. Ja, de agent in kwestie wordt ontslagen, maar van een arrestatie komt het niet. Enerzijds past dit in het thema van geweld en verkeerde vergelding, anderzijds voelt het als lui schrijfwerk dat is bedoeld om de rest van het plot mogelijk te maken.
Wie goed doet
Three Billboards Outside Ebbing, Missouri is duidelijk geen moralistische film, waarin goede daden worden beloond en foute daden bestraft. De film is het alleen in zo‘n mate niet, dat het onrealistisch wordt. Gevallen van machtsmisbruik, racisme en geweldexcessen worden weggewuifd om de rest van het plot mogelijk te maken. De opluchting is daarom groot als personages eens gebruikmaken van hun vergevingsgezindheid in plaats van hun vergeldingsdrang. De personages die uiteindelijk vergeven worden, zijn echter de personages die dit het minst verdienen: een beroerd functionerende politieagent en de ex-man van Hayes (John Hawkes) die zich tot op heden schaamteloos schuldig maakt aan huiselijk geweld. Waarom moet de kijker geven om de moralisatie van personages die nauwelijks iets doen om dit te verdienen? Als puntje bij paaltje komt, krijgen ze onverdiend veel aandacht.
Het plot is dus regelmatig frustrerend om te volgen, maar Three Billboards Outside Ebbing, Missouri is visueel gezien een boeiende film om te kijken. De beelden, vooral die van het stadje Ebbing en de billboards, zijn erg mooi en het acteerwerk is overtuigend. Niet iedereen lijkt problemen te hebben met het rammelende plot: de film won namelijk drie Golden Globes en is genomineerd voor zeven Oscars, waaronder die voor het beste scenario. Of de film deze in de wacht weet te slepen, is nog afwachten: de film moet het immers opnemen tegen titels als Call Me by Your Name en Dunkirk.