Home CultuurANS leest ANS leest: Dan Brown, Oorsprong (2017)

ANS leest: Dan Brown, Oorsprong (2017)

door Redactie

Professor Langdon weet zichzelf weer in de nesten te werken in Oorsprong, een boek dat er zeker in slaagt de lezer te boeien. In dit nieuwe boek van Dan Brown is opnieuw de hoofdrol weggelegd voor de charmante Robert Langdon, die zich ditmaal in Spanje bevindt. Was hij in voorgaande boeken onder andere verwikkeld in een plan om het Vaticaan op te blazen en een zoektocht naar de afstammeling van Jezus, deze keer is het aan hem om de ultieme waarheid aan het licht te brengen: Waar komen we vandaan en waar gaan we naartoe?

Tekst: Mae Boevink

Spaanse hitte
In het Spaanse Bilbao vindt een presentatie plaats die de toekomst van de mensheid zal gaan veranderen. Edmon Kirsch, een vriend van Langdon, heeft ontdekkingen gedaan over het ontstaan van leven op aarde en ontwikkelingen die de toekomst van de mensheid bedreigen. Vanuit hoge regionen binnen verschillende religies wordt geschokt gereageerd op de bekendmaking en het is dan ook niet verbazingwekkend dat de presentatie op het allerlaatste moment niet doorgaat. Het is aan Langdon om de kennis van Kirsch publiekelijk te maken, goedschiks of kwaadschiks.

Zoals wel vaker in de boeken van Brown waarin Langdon de hoofdrol speelt, kan de beste man niet zonder een lieftallige sidekick. En precies zoals in elk ander boek van Brown heeft deze sidekick, de directrice van het Guggenheim in Bilbao genaamd Ambra Vidal, een geheim. Ditmaal zorgt het geheim er echter voor dat Langdon voor de verandering geen romantische relatie met haar ontwikkeld. Het is een aardige aanpassing op een plotmechaniek dat bijna tot in den treure werd gebruikt door Brown in voorgaande boeken. Ook worden Langdon en Vidal in dit deel bijgestaan door Winston, een persoonlijke assistent van Kirsch die via de telefoon onmisbare informatie verschaft. Het trio dat uit noodzaak op elkaar is aangewezen, vlucht van Bilbao naar Barcelona om een toegangscode te vinden om de presentatie online te zetten die eerder op de avond abrupt werd onderbroken.

‘Robert, fluisterde Ambra, denk aan de wijze woorden van prinses Elsa.
Langdon draaide zich om. ‘Hè? Wat bedoel je?’
Prinses Elsa. Uit Frozen. Ambra glimlachte toegeeflijk. Laat het los!

Vertrouwensproblematiek
Niemand is te vertrouwen, dat is duidelijk als blijkt dat één van de geheimen van Ambra Vidal is dat ze de verloofde is van de kroonprins van Spanje. Geheim is hier een groot woord, Langdon is gewoon niet op de hoogte van dagelijks nieuws en komt er daarom pas vrij laat achter wat de connectie is tussen Vidal en het koninklijk paleis. Omdat het Spaanse koningshuis altijd zeer gelovig is geweest, is het niet verbazingwekkend dat ze Langdon en Ambra tegenwerken in hun zoektocht naar de waarheid. Via de woning van Kirsch en de Sagrada Família belanden Langdon en Vidal uiteindelijk in het laboratorium waar zich de computer bevindt met de presentatie van Kirsch. Het lijkt alsof Brown een heleboel pagina’s gaat overhouden aan het einde van het boek maar niets blijkt minder waar gelukkig. De presentatie van Kirsch wordt verrassend duidelijk beschreven en zelfs voor de leken onder ons, die niet thuis zijn in de wereld van de exacte wetenschappen, is het allemaal zeer begrijpelijk.

Kunst en cultuur
Eén karaktertrek van Langdon blijft echter irritatie opwekken. Waarom kan Langdon niet gewoon zeggen wat hij heeft ontdekt? Je bent zo weer twintig pagina’s verder voor hij, zelfgenoegzaam als hij is, eindelijk uit de doeken doet waar het plot vervolgens heen zal gaan. Het gaat zelfs zover dat de helikopter waarin Langdon en Vidal zich bevinden in Barcelona de verkeerde kant op gaat totdat Langdon besluit zijn mond open te trekken. Als lezer blijf je in verwarring over de noodzaak van deze zelfgenoegzaamheid, want het zou een heleboel benzine, en niet te vergeten tijd, schelen als ze meteen naar de juiste bestemming waren gevlogen. Net als in voorgaande boeken van Brown werkt zijn beproefde methode om verschillende perspectieven aan het woord te laten ook deze keer zeer goed. Wanneer lijntjes bij elkaar komen, zich splitsen en uiteindelijk tot een climax komen, blijf je als lezer geboeid. Er blijven altijd vragen in je opkomen, die gelukkig allemaal ook beantwoord worden. De grote kracht van Dan Brown is nog altijd dat je als lezer speculeert naar de oorzaak van de problematiek in het boek, de vraag wie er nou eigenlijk de vijand is, en in dit geval wat Kirsch precies publiekelijk wilde maken.

Al met al is Oorsprong weer een prima boek in de Langdon-reeks. Als lezer ben je geneigd om ieder kunstwerk op te zoeken om voor jezelf een beter beeld te ontwikkelen bij de omgeving en het maakt dat je je meer verbonden voelt met de personages. Het boek leest als een trein en als het even kan wil je het niet aan de kant leggen voor je het uit hebt. Dat is een grote kracht van Brown, om je als lezer te laten gissen tot de laatste pagina’s, waar de laatste losse lijntjes bij elkaar komen.

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen