Om als muzikant door te breken in Engeland, hoef je niet perse uit Londen te komen. De hoofdstad van het Verenigd Koninkrijk heeft namelijk een geduchte concurrent in de vorm van Brighton. Onder andere Royal Blood, Passenger en The Kooks zetten er hun eerste muzikale voetstappen. Met een dergelijke erelijst is het dan ook niet verwonderlijk dat de woordkunstenaars van de Rizzle Kicks hun roots in het pittoreske plaatsje hebben liggen. Met hun tweede album Roaring 20s verdedigen ze de reputatie van Brighton binnen de muziekwereld met verve.
Rap en zang
Na te hebben deelgenomen aan een project om jongeren uit armere delen van de stad muziek te laten maken, storten Jordan Stephens en Harley Alexander-Sule zich samen in een nieuw avontuur: de Rizzle Kicks. Een jaar later knallen ze de hitlijsten binnen met het debuutalbum Stereo Typical, waarmee de Rizzle Kicks voet aan de grond krijgen in Engeland. Met een opvallende combinatie van rap (Jordan) en zang (Harley) blijkt het duo een gat in de Britse muziekmarkt te hebben gevonden. In 2013 wordt de opmars voortgezet met het tweede studioalbum: Roaring 20s. Bij het eerste album lag de focus op de aparte combinatie van afwisselende zang en rap, maar nu kozen Jordan en Harley voor een nieuw thema, de Roerige jaren twintig.
Klassiekers
De Rizzle Kicks zijn duidelijk thuis in de hiphop, maar de klasse van het tweetal is juist om hiphop met andere thema’s te vermengen. In het nummer The Reason I Live, een zoete ballad waar Louis Armstrong geknipt voor zou zijn, zwijmelt Harley, met zijn heldere stem, over de liefde van zijn leven. Jordan zorgt voor afwisseling met raps die wonderbaarlijk genoeg, goed bij de jazz klanken van de piano horen. Het geheel swingt de pan uit en doet aan als een echt jazz nummer, maar de raps en goede beat geven The Reason I Live een modern tintje. Ditzelfde gebeurt in That’s Classic, waar de titel al voor zich spreekt. Het knappe aan de Rizzle Kicks is dat ze in dit nummer juist een eigen, Engelse (film)klassieker introduceren om toe te voegen in het rijtje van klassiekers uit de jaren twintig; Harry Potter. Er zijn een aantal verwijzingen naar de beroemde boekenreeks en ook acteur Daniel Radcliffe wordt op grappige wijze genoemd. In het nummer uit het duo kritiek op de moderne generatie, waarin vaak de waan van de dag regeert en er weinig aandacht is voor ‘klassiekers’ binnen muziek, films of kunst . Ook nu verzorgen de piano en schelle trompet de jaren 20 sfeer, waarvoor de Britten zeker een compliment verdienen. Mooie toevoegingen aan deze sfeer zijn het gebruik van typerende woorden als flapper en een verwijzing naar de populaire dansstijl, de Charlston.
Kritieken met taalkunst
Dat de jongens uit Brighton niet vies zijn van een beetje controverse blijkt wel uit de teksten van Lost Generation. Met de maatschappijkritische raps excelleert Jordan. Zijn flow past perfect bij de trompetten die het nummer begeleiden. Met harde kritiek op tv-presentator Jeremy Kyle – “Jeremy Kyle got the nation laughing at other people’s expense. Somebody tell that guy that we hate him too, we are not his friends” – en voetballer John Terry – “When I heard people buy views I was more confused than all John Terry’s black friends.” – wordt de ‘reality-tv-generatie’ neergesabeld. Het ironische is dat het duo zich bewust is van het feit dat ook zij bij deze generatie horen, vandaar ook de titel: Lost Generation. Het nummer is niettemin swingend en vrolijk door de trompetten en de nodige humor in de teksten.
Het enthousiasme, ondeugende en vooral geniale van de Rizzle Kicks komt allemaal samen in het nummer Jive. Dit nummer vat precies het hele album samen. De raps zijn dubbelzinnig maar taalkundig van hoog niveau. Een perfect voorbeeld is de strofe “I’ve already seen her hips and I want her. Pronte I go from NYC to midnight in Paris. There’s nine years for this type of madness. Madness might lead to marriage, which might lead to baby in a carriage.” Daarbij komen de strakke beat en funky gitaar die zorgen voor een heerlijk swingende basis van het nummer. De boodschap van de track blijft echter simpel: laten we lekker dansen, want er zijn al genoeg problemen in de wereld.
Klassiekers in de maak
Dankzij het succes in Engeland zal het niet lang duren voordat de Rizzle Kicks de oversteek naar Europa zullen maken. Via taalkundige hoogstandjes en rappe lyrics weten Jordan en Harley zich fenomenaal uit te drukken in hun teksten. Het thema van de jaren 20 komt goed naar voren op het album door de jazzinvloeden, maar het moderne tintje zorgt dat het toegankelijke en leuke nummers worden. Met typische woorden en verwijzingen wordt het thema van de Roaring 20s benadrukt en benamingen als flapper passen schitterend in de raps van de Rizzle Kicks. Heel Engeland Jived al vrolijk mee op de beats uit Brighton, het is een kwestie van tijd tot heel Europa roept: That’s Classic!