De Nijmeegse filmmaker lijkt een vreemde eend in de bijt. Toch bestaat hij wel, in de persoon van de 24-jaar oude Twan Peeters. Met reclamespotjes geschoten met drones en assistentieklussen bij ervaren cameramannen probeert hij een volwaardig cinematograaf te worden. ANS vroeg Peeters hoe het is om als filmmaker in de Waalstad door te breken.
Tekst: Auke van der Veen
Foto’s: Twan Peeters en Tijs Sikma
Van Budapest tot filmset
In koffiebar First Things First, naast het met kunstenaars gevulde Honigcomplex, verhaalt Peeters enthousiast over het begin van zijn loopbaan. Het begon vijf jaar geleden allemaal in een metrostration in Budapest. ‘Ik was 19 toen ik voor de eerste keer echt wist dat ik cinematograaf wilde worden. Het klinkt misschien heel debiel, maar in mijn hoofd zag ik een foto waarop ik voor een metro sta. Het leek me kicken om deze met een lange 
sluitertijd te fotograferen. Het resultaat was een plaatje met een trein die heel blurry achter me langsrijdt terwijl ik scherp en gecentreerd ervoor sta.’
‘Het klinkt misschien heel debiel, maar in mijn hoofd zag ik een foto waarop ik voor een metro sta.’
Al twee jaar pendelde Peeters vanuit Nijmegen naar Arnhem op en neer voor zijn opleiding Communication & Multimedia Design (CMD), waarvoor hij een animatiestage als motion graphic designer bij OddOne Motion Graphics in Eindhoven deed. De foto uit Hongarije bracht hem zover om aan zijn stagebegeleider te vertellen een carrière te willen maken als cinematograaf. 
‘Direct na mijn stage heb allemaal boeken gelezen en mijn eerste korte film in elkaar gezet. Ik heb daarna maandelijks deelgenomen aan 48 hour-competities, waarbij je in een weekend korte fictiefilms van ongeveer vijf minuten moet maken. In feite ben ik dankzij deze projecten de filmindustrie ingerold.’ Als assistent camera of licht werkte Peeters bij steeds grotere producties.
Timmerman Twan
Hoe kleiner de filmcrew is, hoe groter Peeters’ rol erin. Het is echter niet makkelijk om volwaardig cinematograaf te worden. ‘Ik ben nu vaak nog gewoon assistent. Je krijgt pas de grotere klussen wanneer ze je echt vertrouwen en wanneer ze je het gunnen. Daarnaast zijn filmcrews ontzettend hiërarchisch ingedeeld. De regisseur en producer staan bovenaan, gevolgd door de cameraman en daarna de gaffer, die het licht opereert. Bij grotere klussen ben ik meestal het slaafje van de gaffer. 
Hij zegt dan tegen mij: “Twan, die lamp moet daar staan en je moet deze filters gebruiken.” In feite zet ik als een soort timmerman van alles voor anderen in elkaar.’
‘Voor de clip Handelskade Nijmegen huurde ik twee drone-piloten in en liet ik een vriend de muziek componeren.’
Naast assisteren, timmert de filmmaker ook aan de weg met producties waarbij hij qua inhoud meer zelf kan beslissen. Hij filmde onder andere vier promotieclips voor de Radboud Universiteit (RU) over een dag in het leven van een student. Deze soort commerciële klussen zijn van groot belang voor de beginnende cinematograaf, want het assisteren levert hem vaak nog geen rooie cent op. Toch gaat het Peeters niet alleen maar om de poen en kan hij goed zijn eigen stempel drukken op de filmpjes. Hij noemt twee voorbeelden. ‘Made in Nijmegen maakte ik voor een platform voor Nijmeegse kunstenaars. Hiervoor heb ik alles zelf gedaan, van concept tot camera en montage. Voor de clip Handelskade Nijmegen, waarvoor ik was ingeschakeld om mensen aan te trekken om te gaan wonen in het Handelskade-gebied in de stad, huurde ik twee drone-piloten in en liet ik een vriend de muziek componeren.’
Op de beat
Terwijl Peeters rustig zijn jasmijnthee wegsipt, bekent hij glimlachend dat zijn filmpjes niet altijd even goed zijn geweest. ‘Laatst keek ik een filmpje terug dat ik als opdracht voor de HAN moest maken. Dat was echt amateuristisch en crap. Gelukkig zie je een enorm verschil met alles wat ik nu maak. Je blijft natuurlijk altijd fouten maken, maar ik heb beter om leren gaan met licht en apparatuur. Dit zie je bijvoorbeeld wanneer je naar mijn nieuwste promotieclips kijkt. Ik weet steeds beter hoe alles technisch gezien werkt, waardoor ik op gevoel kan filmen.’
Naar eigen zeggen ontwikkelt Peeters ook steeds meer een eigen stijl in het filmmaken. Vooral de aanwezigheid van muziek is een rode draad in Peeters’ werk. Hij ziet dit element heel duidelijk terug in al zijn creaties. ‘Zowel de Handelskade-film als de Made in Nijmegen-clip zijn gemonteerd op de muziek. Op basis van een bepaald nummer heb ik bedacht wat voor shots ik ging gebruiken. Zelfs bij het crap-filmpje van de HAN zie je terug hoe ik muziek op deze manier toepaste.’
Ambitieus
Peeters wil veel bereiken op cinematisch gebied. ‘Het lijkt me vet om mijn eigen speelfilms te maken als cinematograaf. Helaas ben ik nu nog niet de beste in alles en ik kan nog veel leren van cinematografen met meer ervaring.
‘Igor Martinović, bekend als cinematograaf van o.a. seizoen 2 van House of Cards, is bijvoorbeeld een grote inspiratie voor me.’
Igor Martinović, bekend als cinematograaf van o.a. seizoen 2 van House of Cards, is bijvoorbeeld een grote inspiratie voor me. De beelden die hij maakt zien er simpelweg altijd mooi uit.’
De jonge filmmaker wil zich nu focussen op het helpen bij films. ‘Voorlopig wil ik me richten op het assisteren van meer ervaren deskundigen. Wanneer je daarmee bezig bent, komt er vanzelf wel een kans voorbij om aan belangrijker project mee te werken. Laatst mocht ik gaffer zijn bij een korte film van een ervaren cameraman, die allemaal supertoffe dingen maakt. Natuurlijk ben ik dan maar zijn “slaaf”, maar ondertussen zie ik wel hoe zijn plaatjes tot stand komen en leer ik hem kennen. Misschien vraag hij me wel weer als gaffer voor zijn volgende bioscoopfilm, who knows?’