De psychedelische bandjes schieten als paddenstoelen uit de grond. Ook Nijmegen is geen uitzondering op deze trend. ANS interviewde studentenband Cymbaline over hun ontstaan en hoe ze zich willen onderscheiden tussen al het muzikale geweld.
Tekst: Bas van Woerkum
Foto’s: Bas van Woerkum en Cymbaline
Stoere, neo-psychedelische rockband
In de studentenkamer van zanger-gitarist Jeroen Rondeel hebben de drie in Nijmegen woonachtige leden van de neo-psychedelische rockband Cymbaline zich verzamelt. Drummer Léon Masselink en toetsenist Ruben van der Heijden wonen in een andere stad en konden er daarom niet bij zijn. Een poster van inspiratiebron Pink Floyd bekleedt de muur.
Bassist Ferry Wetzels zet de waterkoker aan om iedereen van een kop thee te voorzien. ‘We moeten wel overkomen als een stoere rockband, hè’, lacht hij. ‘Wij drie wilden eigenlijk een band beginnen’, begint Jeroen over het ontstaan van Cymbaline. ‘We hadden alleen geen volle bezetting. Daarom gingen we eerst gewoon wat nummers schrijven, maar dat bleek niet zo heel effectief te gaan.’
Toen de band eind 2014 een drummer en daarna een toetsenist had gevonden, ging het meteen een stuk beter. ‘In het begin hadden we niet een heel eigen sound. Wel hadden we veel dezelfde muzikale invloeden, dat helpt wel’, vertelt Maurits. ‘Onze interesse ligt heel erg in de psychedelische muziek en we zijn ook deels beïnvloed door de jaren 60 en 70. Het was wel meteen duidelijk dat het een psychedelische band zou worden’, voegt Ferry daaraan toe. ‘We halen echter ook veel uit hedendaagse bands, zoals Tame Impala, Allah-Las en Pond. Ik denk dat we in die hoek zitten, maar we proberen wel zo origineel mogelijk te blijven.’
De bandnaam, naar een nummer van Pink Floyd, kwam ook niet aanwaaien – een bekend probleem voor ongeveer iedere band. ‘We hebben echt avonden alleen maar nagedacht over de bandnaam, terwijl we gewoon gezellig samen een biertje wilden drinken’, lacht Maurits. Jeroen beaamt dit: ‘Op een gegeven moment waren we er ook wel klaar mee. We hadden “Cymbaline” in gedachten en dat klonk wel mysterieus en bij onze muziek, dus dachten we: “laten we het hier maar mee doen.”’
De Cymbaline-sound
Sinds afgelopen januari treedt de band eigenlijk pas weer op, na een lange tijd uitsluitend bezig te zijn met het schrijven van nieuwe nummers. ‘Wij kennen de drummer van de band Pauw’, begint Maurits. ‘Hij heeft een eigen studio en daar mochten we voor een vriendenprijsje muziek opnemen. We hebben een heel goede samenwerking gehad en het de twee singels die we hebben gemaakt mogen er echt wel zijn.’ De rest knikt instemmend.
‘3voor12 Gelderland beschreef hen als “Jacco Gardner on speed”‘
Afgelopen maand mochten ze een bandavond afsluiten in de NDRGRND. 3voor12 Gelderland was erbij en beschreef hen als ‘Jacco Gardner on speed’. Daar konden de heren zich wel in vinden. Bewust en onbewust krijgen ze een hoop van dit soort psychedelische invloeden binnen. Veel bands zijn echter geïnspireerd door de psychedelische muziek uit de jaren 60 en 70, dus hoe gaat Cymbaline zich onderscheiden? ‘Het is niet alsof ik denk “ik ga nu een sixties-nummer in een nieuw jasje schrijven”, antwoordt Jeroen. ‘Daar zijn we niet mee bezig. Ik denk wel dat we een originele bezetting hebben, doordat we wat kloten met de synthesizer, met rare geluiden en zo. Ik hoor van veel mensen dat ze niet echt weten waar wij op lijken en dat is ook wel een compliment, vind ik.’
Ego’s en saaie banen
Vanaf het begin speelt de band uitsluitend eigen nummers, waarvan er zo’n 8 tot 10 zijn overgebleven voor de huidige set. De twee zanger-gitaristen nemen het schrijven van de teksten voor hun rekening. Waar ze zoal over zingen? ‘Ja, drank, drugs’, lacht Jeroen. ‘Nee, de teksten gaan wel ergens over.’ De twee zangers lichten de teksten van hun twee singels geduldig uit. De eerste single komt van de hand van Jeroen: Beyond the Sun. Hij legt uit: ‘Ik heb een periode veel nagedacht – en ik denk dat iedereen dat wel een beetje heeft – over wat ik na mijn opleiding moet doen. Ik wil echt nog niet werken op mijn 23e en ik dacht echt fuck, wat moet ik nou gaan doen? Het voelde voor mij dat wanneer ik het niet nu zou proberen in de muziek, ik daar de rest van mijn leven spijt van zou hebben. Dat heb ik in dit nummer proberen uit te drukken. Toen ik Beyond the Sun schreef dacht ik: shit, het moet nu wel echt goed gaan of ik zit straks 40 jaar aan een slechte baan vast.’
‘Als we alles erin hebben gegooid wat we hebben en het lukt niet, zal ik echter niet balen. Dan hebben we het in ieder geval geprobeerd.’
Maurits schreef de tekst van de tweede single, getiteld The Selfless Mind. ‘Mensen hebben vaak de neiging om over zichzelf na te denken’, vertelt hij. ‘Heel globaal gaat dit nummer eigenlijk over het laten varen van je eigen ego’, legt hij uit. ‘Het is een heel vrolijk nummer. Als je serieus minder aan jezelf probeert te denken en meer anderen probeert te helpen, kun je je ook beter over jezelf voelen, denk ik.’
Cymbaline is op het moment nog volop bezig met het regelen van optredens. Ze zijn gemotiveerd en positief gestemd. De band is al verkozen om op Roos van Nijmegen én Kaf en Koren te spelen. ‘We willen zo ver komen als we kunnen’, zegt Maurits stellig. ‘Als we alles erin hebben gegooid wat we hebben en het lukt niet, zal ik echter niet balen. Dan hebben we het in ieder geval geprobeerd.’