‘Wat scholieren in Den Haag kunnen, kunnen studenten in Nijmegen ook.’ Dat was wat de initiatiefnemers van de Nijmeegse klimaatstaking zich afgelopen zondag bedachten. Last minute werd een Facebookevenement aangemaakt en werden via verschillende sociale media zoveel mogelijk studenten opgetrommeld. ANS liep, samen met de massaal uitgerukte pers, mee met de demonstranten.
Tekst en foto’s: Irene Wilde
Terwijl zich op het stationsplein steeds meer mensen bij de groep aansluiten, legt rechtenstudent Olaf Kemerink uit waarom hij deze staking organiseert. ‘We vinden het klimaat gewoon heel erg belangrijk. Ook voor studenten is de opwarming van de aarde een urgent probleem en onze toekomst is in gevaar.’
De zon komt door op het stationsplein en de organisatie deelt borden uit aan iedereen die zich bij de steeds groter wordende groep voegt.
Om half elf trekt de groep van ongeveer 60 mensen richting het Kronenburgerpark. Ieder stoplicht dat verspringt wordt door de stakers met enthousiast gejoel ontvangen: ‘Groeeen!’
Iris (rechts op de foto) zit in 5 vwo en loopt mee met de staking, ondanks dat ze geen vrij gekregen heeft van school. ‘Ik vind het klimaat belangrijk, daarom sta ik hier. Ik heb inderdaad geen vrij gekregen, ik ben gewoon gegaan.’
Terwijl de stakers door de stad lopen, hebben ze veel bekijks van het winkelend publiek dat even stopt en de tijd neemt om een foto te maken.
In het Kronenburgerpark, nemen de stevig doorlopende demonstranten een korte pauze om te luisteren naar drie sprekers. Lisa Busink is een van hen. Zij stelt dat de Radboud Universiteit ook haar steentje moet bijdragen aan een beter klimaat. ‘De RU moet stoppen met het financieren van reisjes met het vliegtuig. Ook zou ze het pensioenfonds waar het bij is aangesloten onder de loep moeten nemen.’
Hoewel vaak gedacht wordt dat alleen de jeugd zich druk maakt om de toekomst, laat deze man zien dat ook andere generaties zich met het klimaat bezig houden.
Het busverkeer moet wijken als de groep over de Grote Markt richting het gemeentehuis trekt. Op de melodie van Captain Jack worden ondertussen steeds activistischere leuzen gezongen: ‘Eyo kabinet, jullie worden afgezet. Eyo kabinet, jullie vragen om verzet.’
Bij het stadhuis bedankt Kemerink alle aanwezigen en met een simpel rekensommetje hoopt hij op een nog grotere groep bij de volgende staking. ‘We hadden verwacht dat we hier met drie mensen zouden zijn, maar dat het zo groot zou uitpakken hadden we nooit durven dromen. Als iedereen de volgende keer een extra iemand meeneemt, zijn we de volgende keer met twee keer zoveel!’