Aafke van Pelt, Grace Vroomen en Wouter de Rooij besloten na jaren bij de studententheatergroep The Understudies te spelen, het heft in eigen handen te nemen: ze richtten de vereniging ‘Underground Theatre’ op. In zowel het Nederlands als het Engels spelen ze stukken die herkenbaar zijn voor studenten.
Hoewel ze na de zomer pas een officiële vereniging zijn, zit de agenda al flink vol. Het komende academisch jaar zal de groep van momenteel twaalf leden ten minste vier stukken uitvoeren en organiseren ze verschillende theaterevenementen zoals een murder mystery night of een theaterroute op de Duivelsberg in Berg en Dal. Vroomen geeft aan dat de groep professioneel en laagdrempelig wil zijn. ‘We willen een open en fijne vereniging waarin iedereen zich goed kan ontwikkelen. Als je niet veel ervaring hebt, zul je natuurlijk niet meteen de hoofdrol spelen, maar in principe zijn de deuren voor iedereen open.’
Nijmeegs tintje
De nieuwste voorstelling van het trio heet ‘Uitzicht op het Keizer Karel’ en gaat over de krappe huizenmarkt in Nijmegen. Daarin volgt het publiek één vriendengroep, die naar vier verschillende housewarmings gaat, telkens van hetzelfde stelletje. ‘Veel van onze vrienden en ook wijzelf gaan steeds van kamer naar kamer. Je kunt niet settelen’, vertelt Vroomen. Naast dat de situatie voor het stel in de voorstelling vervelend is, krijgt het publiek ook inzicht in de wat meer ondergesneeuwde verhalen van de krappe huizenmarkt. ‘Er zijn altijd die vrienden met rijke ouders die voor hen een huis kopen dat zij kunnen huren’, aldus Vroomen. ‘Zij hebben natuurlijk hun eigen zorgen, maar kunnen daar niet fatsoenlijk met hun vrienden over praten. Die zitten in hun kleine rotappartementje en denken: “jij hebt het makkelijk, jouw ouders betalen alles”. Dat wringt enorm.’
Van Pelt vult haar aan: ‘Het gaat daarnaast ook over de mensen die niet kunnen settelen omdat ze maar blijven zoeken naar die ene perfecte partner en over studenten die niet durven af te studeren omdat ze bang zijn wat hen te wachten staat. In het begin worden daar nog grapjes over gemaakt. Naar het einde van het stuk toe vraag je je af of het eigenlijk wel goed gaat met die persoon. Dat soort herkenbare thema’s verweven we door een simpele setting zoals een housewarming.’ Om het geheel meer sfeer te geven, willen de toneelschrijvers de voorstelling opvoeren in anti-kraakwoningen. ‘Je bent dan als publiek eigenlijk op de housewarming aanwezig’, vertelt Van Pelt enthousiast.
‘In het echte leven kun je ook in moeilijke momenten nog lichtpuntjes zien of grappen maken.’
Zware kost
Van een toneelgroep opgericht door studenten zou je misschien eerder luchtige onderwerpen verwachten die gaan over feestjes of relaties, maar de regisseurs hebben het liever over grotere en maatschappelijke problemen. Zo stellen ze in een van hun voorstellingen, ‘Generation Lost’, de vraag wat je als mens over wil dragen aan de nieuwe generatie. Daarin komen studenten op een eiland vol afval terecht en moeten ze met veel vooroordelen tegenover elkaar een eigen maatschappij opnieuw opbouwen. ‘Dat is een heel sociaal betrokken onderwerp’, vertelt Van Pelt, ‘en dat is precies het soort theater dat we willen maken.’ Het gebruiken van zwaardere onderwerpen kan mensen echter ook afschrikken, geeft Van Pelt toe. ‘We proberen het daarom op een leuke manier te brengen. In het echte leven kun je ook in moeilijke momenten nog lichtpuntjes zien of grappen maken. Dat proberen wij op het toneel te laten zien. Daarnaast merken we dat het publiek het ergens fijn vindt om mensen op het podium te zien worstelen met onderwerpen waar zij zelf ook mee zitten.’ Vroomen vult aan: ‘Je kunt als acteur of regisseur je zorgen of problemen op toneel verwerken. Theater is een soort therapie.’
Underground Theatre speelt vrijdag 6 maart om 18:50 hun voorstelling Tankardstown in theaterzaal C.
Meer informatie: info@undergroundtheatre.eu
