Afgelopen weekend vond de 45e editie van de Batavierenrace plaats. In de grootste estafetteloop ter wereld renden ruim 350 ploegen in 25 etappes van Nijmegen naar Enschede. ANS nam een kijkje bij de hardloopwedstrijd en zag hoe meer en minder fanatieke studenten zich kapot liepen tijdens de race.
Tekst: Tom Plaum
Foto’s: Batavierenrace
Midden op de Grote Markt in Nijmegen prijkt de blauwe startboog van de Batavierenrace. Het is de eerste keer dat de boog hier staat, want normaal gesproken vindt de officiële start van de wedstrijd plaats op het terrein van het Radboud Sportcentrum (RSC). Omdat de Batavierenrace haar negende lustrum viert, besloot de organisatiecommissie een etappe midden het centrum van Nijmegen te organiseren. Na een lus door het hart van de stad lopen de renners door naar de campus, waar de etappe eindigt op het RSC.
Op het RSC worden de eerste lopers van de ruim 350 ploegen opgewacht door de altijd vorlijke Johan Vlemmix. Hij houdt samen met harde muziek het sfeertje op het sportterrein er goed in. Vlemmix zal de volgende groep renners ook weer wegschieten, als de teams hun weg vervolgen vanuit Nijmegen, door Duitsland richting Enschede.
Na een mooie vuurshow en een warming up worden om kwart over 12 ‘s nachts de renners losgelaten. In zeven startgroepen die ieder een kwartier na elkaar starten worden de hardlopers het parkoers opgestuurd. Om te veel verspreiding van de ploegen te voorkomen zijn er nog drie andere herstartplekken, in Ulft en in Barchem. Voor de laatste etappe in Enschede is er ook een herstart, op de Oude Markt in het centrum van de stad. Deze etappe leidt de ploegen naar de finish van de Batavierenrace op het sportcentrum van de Universiteit Twente.
Tussen de etappes door moet het hesje van de ploeg worden overgedragen aan de volgende renner. Om zo min mogelijk tijd te verliezen proberen de hardlopers al rennend het hesje aan te trekken, al gaat dat niet bij iedereen soepel.
De eerste zonnestralen laten zich al voorzichtig zien als de eerste ploegen de finish naderen in Ulft, waar de eerste herstart zal plaatsvinden. Zij moeten eventjes geduld hebben, want de herstart is pas om half 7, als de zon al op is gekomen.
Ruim vijf uur later, om kwart voor 12 ‘s ochtends, worden de lopers losgelaten bij de volgende herstart in Barchem. De renners zijn al over de helft, maar Enschede is nog ver. Batabink, de mascotte van de Batavierenrace, staat langs de kant de renners toe te juichen om hen dat extra beetje energie te geven.
Uiteindelijk, na de hele nacht, ochtend en middag te hebben gerend, komen de ploegen rond zes uur aan bij de finish op de atletiekbaan van het sportcentrum. Sommige laatste lopers trekken alles uit de kast om de steun van het publiek te krijgen. Een loper sprint naar de finish gehuld in een taartpak, dit leidt tot groot vermaak bij de toeschouwers.
Hoewel de meeste teams meedoen belangrijker vinden dan winnen, geldt dat niet voor de universiteitsteams die meededen in een aparte competitie. Tijdens de vorige Batavierenrace ging het team van de RU en de HAN er met de eerste plaats vandoor, maar dit jaar moest het Nijmeegse team genoegen nemen met een tweede plek. Amsterdam was een kleine drie minuten sneller, waardoor zij de beker mee naar huis mogen nemen. In het algemeen klassement won het team ‘Succes is een keuze’. De officiële uitslag van de Batavierenrace is hier te vinden.
Na de prijsuitreiking barst het feest op het sportterrein los. De Batavierenrace staat naast de estafetteloop ook bekend om haar grote eindfeesten. Tijdens deze editie is dat niet anders. De lopers, medewerkers en andere feestgangers breken figuurlijk de tent af om de wedstrijd goed af te sluiten. De organisatiecommissie van de Batavierenrace geven graag het goede voorbeeld.