Afgelopen woensdag vond de achttiende editie van studentenkamerfestival Stukafest plaats, een avond waarop twintig studentenkamers werden omgetoverd tot podia voor muziek, cabaret, film en alles daartussenin. ANS trotseerde de kou om zich op te warmen aan verschillende culturele optredens in studentenkamers door heel Nijmegen.
Tekst: Guusje van den Ouweland, Elisa Ros Villarte en Vincent Veerbeek
Foto’s: Guusje van den Ouweland en Vincent Veerbeek
De heren van kleinkunstduo Bovenste Knoopje Open trappen de avond af in een knusse kamer aan Plein ’44. Sjoerd en Job weten het publiek vanaf de eerste minuut aan het lachen te brengen, met personages als Gijs met zijn roze Allstars en gele regenjas, de kankertelefoon en muzikale intermezzo’s. ‘Bizar van die slachthuizen in België hé? Maar verder alles wel goed hoor.’ Goed waren ze zeker!
Heel anders dan het energieke optreden van Bovenste Knoopje Open zijn de rustige literaire voordrachten bij de Nieuwe Oost. De Belgische schrijver Corinne Heyrman haalt jeugdherinneringen op aan de hand van foto’s en anekdotes. Vervolgens beschrijft schrijver Laurens van de Linde een autorit naar het strand, met op de achtergrond zelfgemaakte muziek en het geluid van krakende radio’s en zeemeeuwen. De combinatie van tekst en geluid maakt het tot een indrukwekkende voorstelling in intieme setting.
Ook filmfestival GoShort is van de partij. Vanavond krijgt het publiek een kleine verzameling films te zien van Johan Rijpma, ‘visual artist‘ en filmregisseur. Zelf is hij ook aanwezig om het publiek meer uitleg te geven bij zijn korte films, waarin rollen plakband te zien zijn die een soort choreografie uitvoeren en een bord dat in scherven valt en met elastiek weer terugveert. Rijpma vertelt hoe hij maanden bezig is geweest om te ontdekken hoe het plakband zelf kon afrollen. Welk plakband werkte nou het beste? ‘Plakband van de Action, want die heeft de slechtste lijm.’
De Syrische Nader Issa is een innemende man die pas twee jaar en vier maanden in Nederland is, maar nu al speelt op locaties in het hele land. Hij start een bandje met Griekse muziek, dat hij begeleidt op zijn saxofoon. Liedjes uit Armenië en Nederland (Mag Ik Dan Bij Jou van Claudia de Breij zorgt voor zachte gezang vanuit het publiek) volgen. Dan gaat hij verder met een Spaans nummer. Wanneer de eerste tonen van Despacito inzetten, klinkt er een gemengd geluid, van gejoel tot diep gezucht, maar Issa weet er iets moois van te maken. Als afsluiter speelt hij een traditioneel Syrisch nummer en neemt dan afscheid met ‘Shukran’, wat dankjewel betekent in het Arabisch.
Op SSH&-complex Proosdij is de productie ‘Waterballet’ te zien, met beelden van een aquarium dat op zo’n manier is gefilmd dat het bijna buitenaards lijkt. Deze bijzondere combinatie tussen een natuurfilm en een abstract kunstwerk neemt de kijker mee op een absurdistische reis langs kleurrijke vormen. Op de achtergrond is synthesizermuziek te horen, die het onderdompelende effect alleen maar vergroot.
Aan de Tweede Walstraat voert het duo We Promise It Won’t Be Boring een voorstelling op met verhalen over badeenden, meteoren en vriendschap. Die voordrachten worden afgewisseld met gitaarmuziek en zang, inclusief een aangrijpende uitvoering van Friday I’m in Love van The Cure. Ook het publiek wordt op een humoristische manier bij de voorstelling betrokken door hen direct aan te spreken en onderdeel te maken van het spektakel.
Wie na alle optredens kunstzinnige inspiratie heeft gekregen, kan op de afterparty creatief aan de slag met sokken.Tussen het feestgedruis kunnen bezoekers bij de Lindenberg zelf een sok versieren en hem vervolgens ophangen aan een waslijn of meenemen als aandenken.
De band Phoam laat, met de Waalbrug en het Valkhof op de achtergrond, mensen genieten van een muzikale combinatie van indie-pop en dance. Later op de avond treedt de band HeavyLight op, evenals twee DJ’s in een andere zaal en zelfs een VJ, waardoor ook op de afterparty genoeg te beleven is. Zo eindigt Stukafest geheel in stijl: met veel diversiteit en optredens met voor ieder wat wils.