Uit de allesomvattende brei van literaire werken een exemplaar kiezen voor in je boekenkast, is geen kattenpis. Daarom plaatsen ANS en het literair tijdschrift Op Ruwe Planken maandelijks aanraders voor leesvoer online. Deze maand is het de beurt aan Pim Cornelussen. Pim is hoofdredacteur van het Vlaamse literaire tijdschrift Kluger Hans en is op 19 maart tijdens het Boekenbal voor Lezers te gast.
De postume herinneringen van Bras Cubas – Machado de Assis
Eentje uit de oude doos; Machado de Assis was een Braziliaanse schrijver uit de 19e eeuw die uiterst scherp en humoristisch over de menselijke conditie schreef. In De postume herinneringen van Bras Cubas laat hij de hoofdpersoon, Bras Cubas, vanuit de dood terugkijken op zijn leven. Cubas blijkt een vileine maar grappige egoïst te zijn die al op zijn vijfde vrienden martelt en zijn omgeving teistert. In korte hoofdstukken ontspint zich een fantastisch verhaal, dat de Assis hoogmoedig laat beginnen met een delirium waarin Cubas een confrontatie heeft met Moeder Natuur. Voor iedereen die genoeg heeft van het huidige realisme in de literatuur is dit een aanrader!
Onzichtbare steden – Italo Calvino
Italo Calvino is dé woordkunstenaar van Italië uit de 20e eeuw. In Onzichtbare Steden laat hij Marco Polo aan het woord die aan Kublai Kan, de keizer van de Tartaren, verslag doet van alle steden waar hij ooit is geweest. Langzaam aan ontdek je dat Marco Polo alle steden verzint, dat ze voor hem afspiegelingen zijn van de enige stad waar hij echt van houdt; Venetië: ‘Zo – zeggen sommigen – wordt de stelling bevestigd dat ieder mens in zijn hoofd een stad bij zich draagt die slechts bestaat uit verschillen, een stad zonder gestalten en zonder vorm, en de afzonderlijke steden vullen haar op’. Het boek is een compendium van onbestaande plaatsen, waar je als lezer telkens een andere voorstelling bij maakt. Een lofzang op de verbeelding.
Verzonnen prooi – Delphine Lecompte
Een dichtbundel die begint met het gedicht ‘Als je gelukkig kunt zijn, wees dan gelukkig zonder gedichten’ is voor mij meteen al geslaagd. Verzonnen Prooi staat vol surrealistische gedichten die hilarisch zijn met een ondertoon van verlies en geweld. Lecompte springt van personage naar personage en laat zo op een grappige en ontroerende manier een landschap van verdriet ontstaan. Personages worden anekdotes worden moderne mythische figuren. Een van mijn lievelingsgedichten is Het opwindaapje waarvan dit de eerste strofe is;
Ik ben het opwindaapje
Zonder sleutel ben ik een sentimenteel souvenir
Mijn cimbalen zijn roestige platen
Mijn circuspakje is een vlekkerig vod
Een hoofddeksel hebben ze mij nooit aangedaan.
Lecompte lijkt een voorloper te zijn van sterke vrouwen in de Vlaamse poëzie, na haar volgden onder andere Maud Vanhauweart, Lotte Dodion en Runa Svetlikova.