Sander van de Pavert, het meesterbrein achter LuckyTV, beschouwt televisie als een grote verzameling absurditeiten. Dat levert genoeg materiaal op voor humoristische filmpjes. ‘Op televisie moet alles natuurlijk overkomen, terwijl het ontzettend gemaakt is. Dat is absurd, maar ook heel grappig.’
Tekst: Bas van Woerkum
Foto’s: Ted van Aanholt
Dit artikel verscheen eerder in het vijfde nummer van ANS
‘Ik heb voor vandaag een filmpje gemaakt over van die knullige volkszangers in paarse glimjasjes, die met hun low-budget-videoclips op TV Oranje komen’, begint Sander van de Pavert wanneer hij zich eenmaal in een stoel heeft genesteld. ‘Ik weet nu al dat eigenlijk niemand daar om kan lachen, maar zelf geniet ik heel erg van het filmpje.’
Van de Pavert ontdekte zijn fascinatie voor videobewerking toen zijn ouders hem een camera gaven, nadat hij in 2000 als grafisch vormgever was afgestudeerd. In 2003 verschenen zijn filmpjes in VARA Laat voor het eerst op televisie, onder het pseudoniem LuckyTV. Sinds 2005 maakt Van de Pavert iedere dag een humoristische video die aan het einde van De Wereld Draait Door (DWDD) wordt uitgezonden. Uit zijn werk zijn al een paar iconische personages voortgekomen, zoals Koning Willy, Geile Geert en een ongelooflijk hyperactieve Freek Vonk. De beeldbuis is Van de Paverts beste vriend. De komische beelden die hij dagelijks voorbij ziet komen, bieden al meer dan tien jaar lang inspiratie voor zijn korte video’s. Terwijl hij geniet van zijn bagel en zwarte koffie, vertelt hij over televisiebeelden, wat hij daar absurdistisch aan vindt en hoe die hem stimuleren om lekker op zijn computer te gaan knutselen. ‘Ik zie op televisie veel dat in mijn ogen gewoon absurdistisch is.’
Televisie is toch gewoon gekkigheid
‘Een groot deel van de televisieprogramma’s is idioot’, vertelt Van de Pavert stellig. Van kinds af aan heeft hij zich hierover verwonderd. ‘Televisie is heel onnatuurlijk; alles is volledig uitgedacht, maar er wordt gedaan alsof het spontaan is. Ik vind dat absurdistisch: iets dat kunstmatig is, wordt gepresenteerd als de werkelijkheid. Vaak heb ik de neiging om met de makers van programma’s mee te kijken. Als je dat doet, voel je het ongemak dat om zo’n programma heen hangt.’
Van de Pavert kan zo een scala aan dit soort ongemakkelijke en voor hem absurdistische televisiemomenten opnoemen. ‘Bijvoorbeeld het tweehonderd-jaar-koninkrijk-concert op de Amstel, met Jeroen van de Boom, Claudia de Breij en Herman van Veen die over vrijheid zingen. 
De mensen daar omarmen “vrijheid” als iets wat ze allemaal willen, terwijl die term ontzettend vaag en op verschillende manieren te interpreteren is. Ik kijk daarnaar en denk: “dit is zo absurd, hier moet ik wat mee doen.” Waar dat gevoel precies vandaan komt, kan ik niet beschrijven.’
‘Kwaadheid, opgewondenheid en creatieve impuls liggen bij mij heel dicht bij elkaar.’
Knutselen met bewegend beeld
Vol ongeloof, onbegrip en enthousiasme tegelijkertijd, kijkt Van der Pavert naar bepaalde fragmenten die hij voorbij ziet komen op de beeldbuis. Het gaat hem dan letterlijk om de bewegingen en handelingen, niet om wat er wordt gezegd. ‘Ik heb de hele dag de televisie aan staan, want als iets mij aanzet om een filmpje te maken, is het bewegend beeld. Het is niet zozeer de inhoud van de tv-beelden, maar de vorm die mij aanspreekt.’ ‘
‘Een voorbeeld daarvan is volkswoede of een misplaatst gevoel van saamhorigheid bij het volk, zoals bij een informatieavond met boze Groningers. Daar kan ik me over opwinden. Niet dat die mensen onterecht boos zijn – dat staat er los van. Wat mij aanspreekt is een concrete situatie, de manier waarop de politiek zich daarmee bemoeit en waarop de media daar vervolgens mee aan de slag gaan. Ik ben nooit echt geëmotioneerd kwaad; kwaadheid, opgewondenheid en creatieve impuls liggen bij mij heel dicht bij elkaar.’ Het complete plaatje geeft Van de Pavert kriebels. Hij wil meteen aan de slag. Geen plot, draaiboek, script, niets; zodra hij geïnspireerd is, duikt hij achter zijn computer en begint hij te knutselen aan een nieuw filmpje. ‘Ik doe echt gewoon maar wat’, lacht Van de Pavert. ‘Soms ben ik de hele dag in de weer met knippen, plakken, stemmen inspreken en synchroniseren. Pas op het allerlaatste moment valt alles samen en zie je het resultaat. Het komt voor dat ik denk: “Kut. Het is helemaal niet grappig geworden. Dit is veel te plat, de humor is van poep- en piesniveau.” Dat is het gevaar van de manier waarop ik werk. Het maken van mijn filmpjes is als het bouwen met een blokken- doos – de toren kan op het allerlaatste moment nog instorten.’
‘Ik heb niets tegen Freek Vonk, maar dat programma gaat helemaal nergens over.’
Freek Vonk op de kinderboerderij, geweldig!
In een onverwachte beweging hijst Van de Pavert zijn rechterhand op en beweegt deze met volle snelheid richting een onschuldige vlieg op de muur. ‘Bah’, zegt hij, terwijl hij wat er over is van het insect van zijn hand afveegt. Daarna vertelt hij vrolijk verder over de grote dierenvriend Freek Vonk, hoofdrolspeler in twee populaire Lucky-video’s. ‘Wat Freek doet is echt absurdistisch. Als ik naar dat programma kijk, praat ik gewoon hardop mee met wat ik zie. Ik heb absoluut niets tegen Freek, maar dat programma gaat helemaal nergens over. Hij is volledig opgefokt en rent overal schreeuwend achteraan. Het wordt ook nog op prime time uitgezonden, maar het is echt van kinderniveau.’
Freeks avonturen zijn enorm populair onder Lucky- liefhebbers, dus het is het wachten op Freek Vonk deel drie. Als het aan Van de Pavert ligt, komt dat vervolg er absoluut. Deze zal hij niet baseren op Freeks individuele avonturen, maar op een dagje uit met Mister Lucky. ‘Ik stuurde hem een tijd geleden een bericht toen hij in een tent in Kenia lag. We hebben toen afgesproken dat we een keer samen wat gaan opnemen. Misschien gaan we een keer naar de dierentuin, of naar de kinderboerderij. Dan kan hij daar achter een geit aanrennen. Dat lijkt me wel grappig.’
Cadeautjes van de koning
De kroon op LuckyTV is natuurlijk de persiflage van Koning Willem-Alexander: ’Willy’. Televisiebeelden van het koningspaar of de koning zijn cadeautjes voor Van de Pavert. ‘Wanneer ik beelden voorbij zie komen waarin Willem-Alexander een fietsfabriek gaat openen, kan het niet misgaan.’ Overtuigd als hij hierover spreekt, ontvangt hij toch ook veel hatelijke reacties op zijn koningshuisvideo’s. ‘Deze komen van royalistische Nederlanders’, beweert Van de Pavert. ‘Ik trek me niet veel van hen aan.’ Hij gaat uit van zijn eigen humor; als hij het zelf grappig vindt, is hij tevre- den. 
‘Ik maak genoeg filmpjes die voor mij en een paar vrienden grappig zijn, maar voor een heleboel mensen helemaal niet. Voor mij is dat alleen maar een bemoedigend idee.’ Als LuckyTV een volkssentiment wordt, vindt Van de Pavert het genoeg geweest. ‘Op de dag dat al mijn filmpjes door iedereen grappig worden gevonden, is het echt tijd om te stoppen.’
Luisteren naar Willy’s waanzinnige stem
Van de Pavert kijkt de hele dag naar in zijn ogen absurdistische televisie en maakt filmpjes waarmee hij tevreden is als hij er zelf om moet lachen. Dit klinkt als een bescheiden insteek, maar de populariteit van LuckyTV blijft groeien. Zijn personage Willy heeft zelfs al een uitstapje gemaakt naar het pop-upmuseum van DWDD in Amsterdam. ‘In dat museum is er nu een audiotour met de stem van Willy. De mensen die daar komen, kijken nu allemaal naar achttiende-eeuwse schilderijen, terwijl Willy er iets over vertelt’, lacht Van de Pavert.
Binnenkort zal Willy’s prachtige stem zelfs te horen zijn in een heus voorleesverhaal. Van de Pavert is namelijk gevraagd om het Luistergeschenk in te spreken, ter ere van de Luisterweek, die dit jaar voor de tweede keer plaatsvindt. Van de Pavert kan al een tipje van de sluier oplichten. ‘Willy loopt naar zijn boekenkast en kijkt of er iets leuks tussen zit’, begint hij. Door vervolgens net wat Haagser te spreken, zet hij zijn Willy-stem in: ‘“Nee, dit is niks. En dit ook niet. Ja, ja. Dit is beter.” Dan begint hij uit dat boek te lezen.’ In mei zal dit Haagse hoorspel te beluisteren zijn tijdens de Luisterweek. ‘Het gaat “de boekenkast van Willy” heten, of “de Billy van Willy”, voor de IKEA-liefhebbers.’
‘I don’t give a shit of televisie goed is of niet. Televisie hoeft helemaal niet goed te zijn.’
Grote berg klerezooi
Het grootste deel dat op de buis wordt uitgezonden, vindt Van de Pavert dus idioot. Wat vindt hij wel goede televisie? ‘Bij programma’s als “de vijfentwintig meest verschrikkelijke eetstoornissen”, denk ik: “Ja, goed format.” Onderzoeksjournalistiek of een mooie documentaire is ook wel goede televisie, maar I don’t give a shit of het goed is of niet. Televisie hoeft helemaal niet goed te zijn. Het is gewoon een hele grote berg klerezooi, waar je alles uit kunt pakken wat je wil.’ Precies dat doet Van de Pavert met zijn geesteskindje LuckyTV: beelden pakken uit een absurde berg troep, om er vervolgens mee aan de haal te gaan. Zolang er dat soort idiote beelden zijn, is Mister Lucky gelukkig.