Na een stille zomer laten Pro-Palestinaprotesteerders hun stem vandaag weer horen. Op de plek waar voor de zomer het pro-Palestina-campement stond, verzamelt zich vandaag om 12.30u weer een horde studenten met spandoeken en keffiyehs (geblokte Palestijnse sjaal). Het is de eerste keer dit collegejaar dat de studenten actie ondernemen: “We zijn zeker niet weg!”. De sfeer is gemoedelijk maar strijdlustig: Vandaag lopen ze een rondje langs het College van Bestuur om opnieuw druk te zetten om banden met Israël te verbreken.
De protesteerders van actiegroep Nijmegen for Palestine zijn vandaag met zo’n zestig mensen. Geluid makend en leuzen roepend trekken ze naar de ingang van het Berchmanianum, het gebouw waar het College van Bestuur (CvB) huisvest. Een jongen gaat op een verhoging staan en begint te speechen. Hij roept de protesteerders op om niet bij de pakken neer te zitten: ‘I would like to say to you, after this break, not to become numb’. ‘But’, voegt hij er beslist aan toe, ‘let your activism be fueled by love, not hate’. Tijdens de speech deelt iemand stoepkrijt uit om mee op het gebouw te tekenen.
De protesteerders hebben geen nieuwe aanpak dit collegejaar. ‘Het liefst zou het college van Bestuur hierna natuurlijk zeggen: “oh ja tuurlijk, we verbreken de banden”, maar ja’, zegt Kayleigh Hofstede, lid van Nijmegen for Palestine. Dit protest is vooral een statement: ‘Kijk als wij hier niet gaan staan, weten mensen niet dat wij nog steeds bestaan’, aldus Hofstede. Het protest is dus een ‘we zijn er nog’. Wanneer er opnieuw geprotesteerd zal worden is niet duidelijk.
Verder valt op dat er nauwelijks beveiliging aanwezig is. Er is één beveiliger op de fiets aanwezig, die het protest vanaf zo’n honderd meter afstand in de gaten houdt. Waar de protesteerders eerder deze maand nog door beveiligers achtervolgd werden naar een vergadering, lijkt de universiteit nu geen gevaar te verwachten. De protestmars verloopt verder inderdaad rustig. Wanneer er opnieuw geprotesteerd zal worden is niet duidelijk, maar dit zal zeker niet de laatste keer zijn dat de activisten hun stem laten horen.