Home Opinie & AchtergrondColumnsAnna in Engeland Anna in Engeland: Bijna thuis

Anna in Engeland: Bijna thuis

door Redactie

Kunstgeschiedenisstudent Anna Koudijs verblijft een half jaar in Lincoln, Groot-Brittannië. Voor ANS schrijft ze elke maand over hoe zij als Nederlandse student de Brexit beleeft, maar ook over haar bevindingen in het land en het contact met de bewoners.

Het is juni en in Engeland is het semester dan ook echt afgelopen. Het wordt steeds stiller in de stad. Het weer voldoet in elk geval aan het stereotype van een Britse zomer: koud en regenachtig. Met vijftien graden en regen lijkt het eerder het vroege voorjaar te zijn dan de eerste zomermaand. Tussen de buien door probeer ik mijn tijd goed te gebruiken om nog wat te reizen voordat ik per boot het land verlaat en weer terugkeer naar het mooie Nijmegen.  

Als typische Nederlander heb ik, tot verbazing van mijn omgeving hier, een fiets meegenomen uit Nederland. Op de oude racefiets van mijn vader fiets ik van dorpje naar dorpje door het idyllische Engelse platteland. Alhoewel, idyllisch is het idee dat ik ervan had voordat ik eraan begon. Hoewel de dorpjes zelf zeker iets romantisch hebben, zou ik de weg ernaar toe niet zo beschrijven. Om te beginnen kent Engeland bij lange na niet de goede en uitgebreide fietsinfrastructuur die wij in Nederland hebben. Met het aanleggen van fietspaden zijn de Britten, in tegenstelling tot met veel andere dingen, behoorlijk zuinig geweest. Naïef als ik was besloot ik op weg naar een dorpje te vertrouwen op de fietsfunctie van Google Maps, waardoor ik uiteindelijk op een 80 km/u landweg belandde. Dit leidde niet alleen tot enig ongemak van mijn kant, terwijl ik fietsend zonder helm voorbij werd gescheurd door bussen en vrachtwagens, maar ook tot frustratie van automobilisten die net achter mij beland raakten in een onoverzichtelijke bocht. Tot dusver het mooie Engelse landschap. Mijn ontspannen fietstochtje leek veranderd te zijn in een zelfmoordmissie. Ik had het kunnen weten: ‘never trust Google’.

Niet alleen het gebrek aan fietspaden doet afbreuk aan de schoonheid van het Engelse platteland. Wat misschien nog wel storender is, is de hoeveelheid afval in de bermen langs de weg. Tussen de prachtige klaprozen, fluitenkruid en boterbloemetjes, ligt het langs de weg vol met plastic flesjes en fastfood verpakkingen. Waar in de supermarkten en coffeeshops zoveel moeite wordt gedaan om plastic verpakkingen te verminderen en je zelfs wordt gevraagd om je eigen koffiemok mee te nemen voor je take-away, lijkt het milieubeleid hierin  beperkt. De opkomst en prominente aanwezigheid van Extinction Rebellion die ik twee maanden geleden in Londen zag, verbaast me na dit gezien te hebben dan ook zeker niet meer. Het lijkt alsof de Britse politiek is opgeslokt door de hele crisis rondom Brexit waardoor er nog weinig aandacht is voor andere onderwerpen.

Anders dan verwacht zal, wanneer ik over een paar weken dit land verlaat, dit land nog steeds deel uitmaken van de Europese Unie. Sinds het Verenigd Koninkrijk in april opnieuw uitstel kreeg is het redelijk stil in de media. Waarschijnlijk zal de spanning gedurende de komende paar maanden weer stijgen, nu Theresa May heeft aangekondigd af te treden en het land op zoek is naar een nieuwe premier. Haar waarschijnlijke opvolger? Zoals het er nu naar uitziet is dat Boris Johnson, in verschillende Europese media ook wel bekend als de mini-Trump. Afgelopen week grapte mijn vader al dat hij een plan om mij te evacueren in werking heeft gesteld: het land per boot verlaten over een paar weken.   

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen