Waar de pessimistische student slechts een ononderbroken modderstroom van alledaagse misère ziet, ziet columnist Roel van Koeverden juist ook goudklompjes voorbij drijven die het dagelijks leven van een student weer een stukje mooier maken. Iedere ANS vist hij zo’n pareltje op en schrijft hij er een column over.
In 2019 heb ik net iets meer dan 100.000 minuten naar muziek geluisterd via Spotify, zo bleek uit mijn Spotify Wrapped. Voor de dyscalculie-lijders onder ons: dit betekent zo’n 4,5 uur per dag. Ik gebruik Spotify dus meer dan een kwart van dagelijkse, actieve tijd. Toen ik deze cijfers voor het eerst zag, vroeg ik mezelf af: ‘hoe kan dit zoveel zijn?’ Waarschijnlijk is het feit dat ik iedere activiteit, waarbij het mogelijk is, voorzie van een soundtrack hier voornamelijk debet aan. Als ik fiets zet ik nummers op waardoor ik harder trap, als ik lees zet ik rustige achtergrondmuziek op en als ik indrink zet ik Marty’s party classics op om alvast te wennen aan de diervriendelijke muziek van het bruincafé-uitgaansleven. Een andere verklaring is dat ik van huis uit gewend ben om altijd muziek te horen: mijn moeder had 24/7 Omroep Brabant opstaan. Maar toch bovenal, als ik terugblik op hoe ik vroeger muziek afspeelde, denk ik dat het voornamelijk te maken heeft met de gebruiksvriendelijkheid van Spotify zelf.
Laten we even terug in de tijd gaan. In de oertijd van mijn eigen muzikale smaakvorming speelde ik uitsluitend de cd’s en lp’s van mijn ouders af. Als kind was dit geweldig, maar als puber begonnen de grijsgedraaide platen van pa en ma toch al gauw te vervelen. Zodoende kwamen er cd’s en lp’s van mezelf bij de collectie. Dit waren voornamelijk tweedehands exemplaren, want ik was in die tijd even kapitaalkrachtig als de gemiddelde autoramenlapper in Rio de Janeiro. Even later kwam er een grote verbetering: mijn eerste mp3 speler. Heerlijk voor op de fiets of tijdens een tussenuur, maar jammer genoeg had het apparaat evenveel geheugen als een goudvis met Alzheimer. Dit probleem van een beperkte hoeveelheid muziek werd opgelost met het gebruik van youtube. Deze streamingservice had helaas als nadeel dat het batterij en data slurpte als een malle.
Jaren en jaren heb ik dus op nostalgische, maar toch ook wel op omslachtige, inefficiënte en ronduit debiele manieren mijn muziekbehoefte vervuld. Toen ik in 2016 bij een Spotify Premium familie werd gevoegd, verdwenen alle praktische problemen, die ik voorheen had met mijn prehistorische streamingsmethoden, als sneeuw voor de zon. Voor dat ik sinds 2016 muziek kan luisteren op de fiets, dat mijn bundel er niet in een dag doorheen wordt gejaagd, voor het feit dat ik meer dan twaalf nummers kan luisteren, mag Spotify wel eens de loftrompet worden gestoken.