Niet alles waar je niet aan moet ruiken of met je tengels aan moet zitten is beplakt met rode gevarendriehoeken. Roel van Koeverden vertelt je iedere ANS waar je als student voor moet oppassen. Houd buiten bereik van kinderen en huisdieren.
Illustratie: Inge Spoelstra
Pen: check. Papier: check. Afgeragde MacBook: check. Je bent weer helemaal klaar om een middag te strijden in de UB, maar er is een probleem: de papzak die tegenover je aan tafel is gaan zitten. Nog geen drie seconden na zijn komst haalt hij een frikadelbroodje tevoorschijn. Daar gaat de rust. Met veel gekraak en gesmak wordt het bladerdeeg naar binnen geschrokt. Zoals deze vreetzak zijn er wel meer types die bepalen of je een vruchtbare studiedag gaat hebben of niet. Een kort overzicht van deze rustverstoorders vind je in deze column.
Ten eerste heb je de sociale studente. Voor haar ligt weliswaar een tweetal wetboeken, maar dit is puur schijn. Laat je niet misleiden. Ze is voornamelijk bezig selfies te maken en appjes te sturen. Iedere vriendin, studiegenoot of vage kennis die ze in haar vizier krijgt, haalt ze naar zich toe voor een ouwehoersessie van minimaal twintig minuten. Daarnaast heb je de mompelaar die zo diep in zijn wiskundesommen is verzonken dat de wereld om hem heen niet meer bestaat. Ononderbroken neuzelt hij door over de getallen en formules waarmee hij aan het worstelen is.
Dan is er nog de koffiedrinker met een zwakke blaas. Continu word je uit je concentratie gehaald door de clown voor je die zijn dagelijkse quotum van vijftien cappuccino’s moet halen. De helft van de tijd haalt hij koffie en de andere helft van de tijd loost hij het. De stinkzak. Op het eerste gezicht is er niets aan de hand. Totdat hij zijn bek opentrekt. Een putlucht waar je een trilogie over vol kunt schrijven, komt uit zijn muil. Als hij zich uitstrekt, komen zijn oksels vrij, waardoor zijn gore zweetlucht ongehinderd de lucht kan vervuilen.
Verder heb je natuurlijk ook de trut met de draagbare kermis. Haar mobiel ligt midden op tafel. Er gaat geen minuut voorbij zonder dat het een kakofonie aan ringtones produceert. Daarbij geeft het apparaat nog een Pink Floyd-achtige lazerlichtshow bij ieder bericht dat er binnenkomt. En tot slot is er de onvoorstelbare hoop zooi van een onbekende eigenaar. Tachtig procent van de tafel is bezaaid met boeken, schriften, koffiecups en laptops, maar de eigenaar is nergens te vinden.
Dus wat doe je de volgende keer als je een productieve studiedag wil hebben? Precies. Je overnacht in je Northface-slaapzak voor de UB en bezet ’s morgensvroeg gelijk een van de schaarse eenpersoonsbureautjes.