Rick Sanders praat er niet omheen. In zijn columns schrijft hij over de actualiteit, de universiteit en het studentikoze. Recht voor zijn raap, met een knipoog en soms wat sarcasme.
December is tegenwoordig Star Wars-maand. De kerstsfeer was de afgelopen maand nergens te bekennen.
Helemaal gek werd je ervan: trailers, knuffels, speelgoed, sinaasappels, batterijreclames, Spotifylijsten, lingerie, badkamertegels, toiletbrillen en glow in the dark-lightsabercondooms. Dit alles met een mooie Darth Vader, Yoda, Jar Jar of Leia-opdruk. Als Walt Disney nog leefde, zou hij nu lachend in zijn geld rollen. De hele maand werd ik door deze ruimteopera lastiggevallen.
Het drama begon op pakjesavond: ik kreeg een lightsaber cadeau. Het was een B-merk – Chinese knock-off – met Master Chief op de verpakking, maar het telt.
Dit cadeau kon ik toen nog waarderen. Wanneer Han weer met zijn blaster zwaait in de studentenkroeg, kan ik gelukkig terugslaan met mijn rustig brommende glowstick of death. Ik zie het al helemaal voor me.
‘I’ve been looking forward to this for a long time.’
‘Yes, I’ll bet you have.’
Maar aan het einde van de maand was niets meer hetzelfde. Het werd erger: met de dag meer reclame en propaganda! Horendol werd ik ervan!
Tijdens het kerstdiner liep ik met mijn dienblad door de Refter. Ik zag overal verlichte dennenbomen met verpakte pakketjes verspreid op de grond. Het hele tafereel voelde vreemd, doch familiair. Vragend keek ik enkele omstanders aan. Zij legden mij uit dat het kerstbomen zijn en de cadeaus van de Kerstman. Kerstman… now that’s a name I have not heard in a long time. Met al die Star Wars-meuk die mij werd opgedrongen verloor ik het kerstgevoel. I have a bad feeling about this…
Misschien kon de frisse buitenlucht mijn gedachten ophelderen. Lopend over het Erasmusplein keek ik naar boven. Mijn adem stokte van schrik… That’s no moon. It’s a space station! Met grote ogen zag ik de Death Star boven mij zweven.
De marketing knoeide met mijn geestesgesteldheid. Ik hallucineerde. Ik werd gek. Star Wars-manie. Ik viel op mijn knieën, en schreeuwde het uit alsof een kwaadaardig gerimpeld mannetje The Force op mij uitoefende. Your feeble skills are no match for the power of the Dark Side, siste het stemmetje in mijn hoofd.
Ik rende terug naar binnen en ging in foetushouding, al duimend onder het podium van het zangkoor liggen. Kerstmuziek kon de grip van Star Wars niet breken.
Het kan niet zo zijn dat december tot Star Wars-maand was verworden. Dat kán ik niet geloven! Het gerimpelde mannetje slaakte een kreet: now, you will pay the price for your lack of vision!