In zijn spitsvondige columns zet student Jurijn Timon de Vos vraagtekens bij ogenschijnlijke vanzelfsprekendheden in het (studenten)leven. Zijn doel: het bestrijden van onverschilligheid.
Nu de Drie Koningen uit het Oosten al geruime tijd ons vrieskoude doch Elfstedentochtarme land verlaten hebben, kunnen we de lome najaarstijd voorgoed achter ons laten en met een frisse blik vooruitkijken. Het fonkelnieuwe jaar, dat het 2017de jaar van onze jaartelling mag heten, ligt in het vooruitschiet. Daar moet over geschreven worden. Mijn broodheer, het Algemeen Nijmeegs Studentenblad (ANS), kende eenzelfde offensieve drang tot schrijven en stuurde zijn jongste editie onder de kop ‘ANS valt aan’ ter perse.
Bij het voorbijgaan van de tijdschriftenbakken vielen mij niet zozeer deze aanvallende titelbewoordingen als wel de hevig schreeuwende vuurrode letters op. Even betrapte ik mezelf op de gedachte dat de ANS-redactie tijdens de jaarwisseling, geïnspireerd door in de lucht uiteenspattend maoïstische vuurwerk, haar rode wortels had hervonden. Zou de traditioneel-linkse signatuur van ANS weer naar bovenkomen? Onmogelijk, verbeterde ik mezelf. In dat geval zou D’66 niet meer zo opzichtig adverteren op de webpagina van ANS.
Ondanks de terechtwijzing aan mijn eigen adres, bleek de rode rook, ook op het tweede gezicht, verdacht veel op socialistisch rood vuur te duiden. In het eerste artikel, dat ik vluchtig doorlas, werd het geesteskind van de zojuist genoemde liberale partij, te weten het leenstelsel (schuldenstelsel, zo je wilt) alsmede de desastreuze gevolgen ervan, namelijk stevig van kritiek voorzien.
Zo repte ANS, in lijn met de opzwepende en strijdvaardige campagneleus van de Socialistische Partij (‘pak de macht!’), zelfs over het van de Nijmeegse studenten ‘afgepakte’ geld. Dit was nog niet alles: het door de invoering van het leenstelsel vrijgekomen geld zou volgens ANS vooral de elite oftewel de Radboud Honours Academy ten goede komen. Bij deze aantekening werd zelfs de spreekwoordelijke Joost van stal gehaald om de bekostiging van deze elitehobby te laken. Links toch?
Alhoewel mijn bovenstaande duiding, zoals gebruikelijk, iets weg heeft van een karikaturale schets moet ik bekennen dat de argumentatie van ANS mijzelf wist te smaken. Dit terwijl ik niet uitgesproken links ben. Hoe kan dat? Daarbij moet opgemerkt worden dat het leenstelsel in de huidige politieke realiteit niet op een links-rechtsschaal aan te wijzen is: met uitzondering van reeds genoemde Socialistische Partij en het centristische CDA steunde immers de ganse gevestigde politiek, zowel traditioneel links als rechts, de invoering van het leenstelsel.
Maar goed, tot slot even terug naar de vraag of ANS links te noemen is of niet. Een kolom, iets verder in de desbetreffende ANS-uitgave, gaf me eindelijk het antwoord. De daarin gedane oproep om in naam van Karl Marx solidair te zijn met het Linnaeusgebouw enkel omdat dit ‘een lekker linkse gedachte’ zou zijn, getuigde niet alleen van een gebrek aan historisch-ideologisch duidingsvermogen, maar gaf mij ook het volgende uitsluitsel: naast goedlachse cultuurkatholieken biedt mijn ANS tegenwoordig ook materialistische cultuursocialisten, wier boodschappen gespeend zijn van de ideologische inhoud welke ze zeggen voor te staan, ruimhartig onderdak. Linkser dan dit vale cultuursocialisme wordt het niet bij ANS. Dat is een geruststelling.