Home Opinie & AchtergrondColumns UB-servaties: De picknickers

UB-servaties: De picknickers

door Naomi Habashy

Naomi Habashy woont zowat in de UB. Een treurig feit, maar ze is lang niet de enige. Vanaf haar plekje in de leeszaal observeert ze de mensen om haar heen, die net als zij met andere dingen bezig zijn dan studeren. In deze column rapporteert ze haar bevindingen.


De UB heeft zich in vele opzichten bewezen als een noodzakelijk goed, niet alleen voor studie, maar ook als sociale ontmoetingsplek. Hier kun je samenkomen om te lachen, te bidden en al dat waar Shaffy nog meer over zong. Dat is mooi, want zo kleeft er niet alleen maar verderf aan die betonnen blokkendoos. Natuurlijk is er altijd ergens een vriendengroep die het sociale aspect van studeren naar een nieuw niveau tilt. Deze mensen nemen in alle vroegte een tafel in bezit en toveren hem om tot een zittend buffet. Het enige wat nog lijkt te missen, is een gourmetstel. Het geluid van sissende worstjes op een bakplaat zou niet onder hebben gedaan voor het geritsel van chipszakken. Het is immers ook onmogelijk om te studeren met vettige vingers en kruimels die tussen de toetsen van je laptop vallen.

Vanzelfsprekend hebben de levensgenieters in nauw overleg de Spar geplunderd zodat het hen aan niets ontbreekt. Overal liggen rondgestrooide croissantkruimels, halflege emballage en aangegeten stukken fruit. Terwijl het snackfestijn op gang komt, bespreken de vrienden hun plannen voor het komende weekend. Dat gaat gepaard met willekeurige herinneringen van vergane tijden die om de paar zinnen worden opgehaald. Zo duurt de binnenpicknick makkelijk een hele dag. Door het luide gefluister en de enorme hoeveelheid troep die zich rondom de tafel accumuleert, weet hun boos opkijkende omgeving meteen dat het daar wel gezellig moet zijn.

‘Die zes opengeklapte laptops staan er enkel voor de sier.’

De picknickers hebben zo te zien niet de intentie gehad om flink te gaan blokken vandaag en ook essays voltooien zit er niet in. Deze dag gaat om elkaars gezelschap en het leven vieren onder het genot van een enorme hoeveelheid snacks en mooie verhalen. Waar kun je dit beter doen dan in een bomvolle UB? Die zes opengeklapte laptops staan er enkel voor de sier en die boeken op de hoek van de tafel zullen het einde van de dag niet eens halen door een omgestoten kopje thee, of iets dergelijks. De eigenaar ervan zal echter pas na anderhalf uur afwezigheid op de hoogte worden gesteld van zijn verlies. Wanneer ze ’s middags met veel gekraak vertrekken keert de rust voor het eerst weer terug in de leeszaal.

Maar nu is het anders. Studeren als sociale aangelegenheid is niet meer en iedereen zit eenzaam aan zijn eigen bureautje met een witte muur voor zich. Ondanks de overlast wordt het sfeervolle geritsel van deze vrienden zeer gemist. De picknickers waren misschien toch de beroerdsten niet.

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen