Als onderdeel van de research master Historical Studies brengt Vincent Veerbeek een semester door in Riverside, Californië, om onderzoek te doen naar de grijze gebieden van de Amerikaanse geschiedenis. Op ANS-Online doet hij maandelijks verslag van zijn indruk van de Verenigde Staten, een land dat altijd blijft verbazen. Is Amerika echt zo vreemd als we in Nederland denken, of valt het allemaal wel mee?
Hier in Zuid-Californië, waar de temperaturen ook in december nog regelmatig de twintig graden passeren, vergeet je makkelijk dat 2019 zo goed als voorbij is. Als geheugensteuntje werd Facebook de afgelopen weken gelukkig weer overspoeld met berichten van Top2000-stemmers. Bovendien zijn Amerikanen gek genoeg om hun palmbomen vol te hangen met kerstverlichting. Zo begint het toch langzaam door te dringen dat december al halverwege is en mijn tijd in Riverside er bijna op zit.
De naderende jaarwisseling is het moment bij uitstek om de balans op te maken. Op internet zijn dan ook genoeg hippe lijstjes te vinden over de hoogtepunten van het afgelopen jaar, van de beste muziekalbums tot de meest vermakelijke memes. Ikzelf blik op dit moment vooral terug op de afgelopen tweeënhalve maand. Daarbij is het soms verleidelijk om mijn ervaringen te meten aan de andere lijstjes waar Amerikanen dol op zijn: dingen die je ‘moet’ doen. Ieder wissewasje lijkt een plek op de bucketlist te verdienen en wanneer je vertelt dat je uit het buitenland komt, vliegen reacties als ‘Oh my god, you have to go there’ je al snel om de oren. Van matige fastfoodrestaurants tot een bijzondere stapel rotsen, mensen lijken hier het idee te hebben dat alles onmisbaar is.
Nadenkend over mijn eigen ervaringen van de afgelopen tijd kwam ik al snel tot de conclusie dat die lijstjeswaanzin zorgt voor vertekende verwachtingen. Een buitenlandverblijf hoeft niet te betekenen dat je continu het avontuur opzoekt, zelfs niet in de Verenigde Staten. Het kan ook juist een kans zijn om dingen níet te doen. Ik heb niet per se minder gedaan dan thuis, maar ik heb mijn tijd wel anders ingedeeld. Zo heb ik de afgelopen maanden meer boekenkasten dan tapkasten gezien en mijn academische werk prioriteit gegeven. Misschien heb ik daardoor kansen gemist, maar dat is prima: het is niet alsof ik onder een steen heb geleefd en ik heb genoeg herinneringen opgedaan om te koesteren. Ik besef me daarom vooral dat een semester in het buitenland een mogelijkheid is om je leven voor een paar maanden min of meer opnieuw in te richten, op welke manier dan ook.
Hoewel ik inmiddels weet dat lijstjes van anderen geen goede maatstaf zijn voor mijn ervaringen, denk ik toch dat het geen kwaad kan om stil te staan bij de twijfel die zo’n vergelijking oproept. Natuurlijk kom je bij het maken van lijstjes altijd wel iets tegen wat niet is gebeurd, maar het is ook een gelegenheid om een moment te nemen en te waarderen wat er allemaal wél is gelukt. Zelfs al is dat niet wat je van tevoren had verwacht of wat anderen van je verwachten. Uiteindelijk zal ik wat ik zelf heb meegemaakt me beter herinneren dan die keer dat een willekeurige Amerikaan me weer eens iets triviaals aanraadde.