Vraagtekens: De betekenisloosheid van een scriptie en van het bestaan

Is het alledaagse wel zo alledaags? Daar zet PPS-student Madelief zo haar vraagtekens bij. Juist in de dagelijkse studentensleur vindt ze altijd wel een filosofische gedachte of politieke bevinding. Een open blik en een korreltje zout zijn geadviseerd.

Ik was mijn scriptie aan het schrijven en kwam onder steeds meer stress te staan. Het einde van mijn bachelor kwam in zicht, iedereen was natuurlijk al veel verder dan ik, en ik had ook nog in mijn hoofd gehaald dat ik graag een acht wilde halen. Toen ik erachter kwam dat vrouwen inderdaad kunnen multitasken, namelijk huilen en schrijven tegelijkertijd, besefte ik dat dit zo niet langer kon. Logischerwijs besloot ik mij volledig te werpen op een existentialistisch wereldbeeld. Niets heeft inherente waarde, geen mens heeft een gegeven doel in dit leven. Er is dus niets wat van buitenaf de betekenis van jouw leven bepaalt. Mocht je toch graag betekenis willen in je bestaan, dan moet je die zelf geven. In de woorden van Jean-Paul Sartre: existentie voor essentie, oftewel, je bestaat, doe er iets mee. Of niet.

Zo kwam ik uit het diepe dal van scriptiestress en kon ik weer vrolijk verder typen. Het besluit dat die hele scriptie eigenlijk niets uitmaakte, was blijkbaar nodig om het af te krijgen. Wat een simpele verandering van je complete perspectief op de wereld wel niet kan doen voor je mentale gezondheid. Hierdoor kwam ik tot de ontdekking dat het eigenlijk onbenullig is om je hele leven dezelfde filosofie te willen aanhouden. Je kunt deze immers gewoon aanpassen wanneer het je uitkomt en dan zou het zomaar kunnen dat je je een stuk beter gaat voelen. Van de ene op de andere dag verandert ‘oh nee, niets is belangrijk’ in: ‘hoera! niets is belangrijk.’ Af en toe is het dus nodig om afstand te nemen van wat belangrijk lijkt en je innerlijke existentialist erbij te halen voor advies. Daarmee bedoel ik niet dat je alles maar laat zitten en voor de zoveelste keer Avatar: the last Airbender gaat kijken, snikkend om de betekenisloosheid van het leven. Want, zoals de Deense filosoof Søren Kierkegaard zei: de betekenis van het menselijk bestaan is om zelf die betekenis te vinden. Het idee is dat je zelf de touwtjes weer in handen neemt.

Dus, wees vooral lekker flexibel in je filosofie en je kijk op het leven. Geloof de ene dag dat je leven van tevoren al is bepaald en de ochtend erna dat wij niets meer zijn dan zandkorreltjes in een oneindig universum. Voor nu is mijn scriptie niet meer dan een interessant onderdeeltje uit mijn leven. Maar mocht ik nou toch die acht krijgen, dan is dat het huilen toch wel waard geweest.

Deze column verscheen eerder in ANS-krant 1.

Madelief van de Glind

Illustratie: Rivke van Collem