Door de aanwas van nieuwe studenten is de vraag naar studentenkamers nog hoger dan de Erasmustoren. Nieuwe studenten fladderen uit het ouderlijk nest als de naïeve eendjes die zich in de natuurdocumentaire Earth onbevangen naar de grond storten: vol zelfvertrouwen, maar als je de grond raakt valt de werkelijkheid tegen.
De keuze om je luxe villa met roomservice in te ruilen voor een opberghok met bedwantsen als huisgenoten, lijkt ineens naïef en overmoedig. Een beetje vernedering mag dan goed zijn, maar het is wel heel gênant om in handen te vallen van een huisjesmelker. Van schaamte zak je door de grond, of komt dat door de rotte planken?
Op hoge poten eis je beter onderhoud, maar al die discussies met je vervelende huisbaas kosten behoorlijk veel energie. Om een smerige keuken of toilet schoon te maken, schimmel van de muren te krabben en rattenpoep op te ruimen moet je bovendien een behoorlijke conditie hebben. Gelukkig werkt samen fysiek afzien verbroederend, maar als je huisgenoten nergens te vinden zijn, sta je er alsnog alleen voor.
Na al deze ellende komt het stoom uit je oren, maar een tripje naar de Bisonbaai werkt gelukkig verkoelend. In deze idyllische oase van rust lijken al je problemen ineens relatief. Adem in, adem uit. Voor een paar minuten voel je je compleet ontspannen. Alles komt goed. Na tien jaar kan je hier vast om lachen – maar nu is het helaas nog niet zo ver.
Dit is niet het studentenleven waar je vroeger van droomde. Gelukkig bestaat er nog een tweede optie: op de Berg en Dalseweg staat een luxueuze inrichting met zwembad en pooltafel. Hier investeert de overheid wel in je: huur hoef je niet te betalen en colleges volg je gewoon binnenshuis. Na een aantal jaar ben je volledig klaargestoomd voor de maatschappij.
De hoofdredactie
Om de nieuwe ANS digitaal te lezen, klik hier.