De tijd van de Grote Politieke Keuze is aangebroken en dus ook de tijd van Grote Stress. Je mag slechts eens in de vier jaar een vakje van een Tweede Kamerlid rood kleuren. Het maken van een goede keuze is daarom van levensbelang. Het zweet breekt je al uit wanneer de eerste posters op houten borden verschijnen. Lachende gezichten met strijdkrachtige leuzen eronder tuimelen over elkaar in je hoofd, tot je geen verschil meer ziet: alle partijen blijken grijstinten van D66.
Je blijft de keuze voor je uitschuiven. Op straat wend je het hoofd dan ook stug af wanneer er weer een politiek kopstuk opdoemt. Ontwijken van politiek wordt echter steeds lastiger; ook op televisie duiken de lijsttrekkers steeds vaker op. Je zapt maar snel verder.
De brievenbus kleppert. Post! Je krijgt nooit post! Je snelt naar de deurmat, maar verstijft wanneer je blik valt op het logo van Gemeente Nijmegen. De ongeopende envelop schreeuwt je toe: ‘Kies iets!’
Dan is het de Grote Dag. Het stembiljet in je rugzak voelt aan als een stapel bakstenen. Met klotsoksels sluit je aan in de rij bij de zijzaal van De Refter. Iedereen lijkt er zin in te hebben; wat is het toch een voorrecht om een keuze te mogen maken! Jij was liever thuis gebleven; jij zweeft nog.
Het gordijn valt achter je dicht, je bezwete vingers omklemmen het rode potlood en brengen het gevaarte richting het stembiljet. Het potlood blijft hangen boven het papier. In slow motion beweegt je hand langs de nog witte vakjes. Ga je voor nog vier jaar de aanstekelijke lach van Mark? Wil je een partij met een eigen natuurgebied? Of zie je het licht in Klaver, onze Verlosser? Of zal je toch…
De hoofdredactie
Voor de digitale versie van ANS, klik hier.