Cloudsurfers is een opkomende rockband die eerder dit jaar te zien was op StukafestTV en andere online festivals. Onlangs bracht de groep zijn debuutalbum Don’t Know What Hit Me uit. Bassist Jessica van der Zee en gitarist Pieter Sloot, beide Radboudstudent, vertellen hoe zij juist in de coronacrisis zichzelf op de kaart wisten te zetten.
Cloudsurfers bestaat uit vier jonge, enthousiaste musici afkomstig uit Friesland en Overijssel. ‘Je maakt daar muziek met de weinige muzikanten die er zijn’, zegt Pieter Sloot, die naast gitarist en PR-manager van de band ook vierdejaars politicologiestudent is aan de Radboud Universiteit (RU). In de loop van 2019 legde Sloot contact met tekstschrijver en zanger Thom Liesting. De twee haalden drummer Ramses Hooymeijer, en Jessica van der Zee, bassist en tweedejaars student Filosofie aan de RU, binnen als andere bandleden. Samen vormden ze Cloudsurfers, een band die zich kenmerkt door ruige rock. Dat is te horen op zowel de singles als de plaat Don’t Know What Hit Me. De maanden voor het uitbreken van de coronacrisis trad de rockband al meerdere malen op in cafeetjes door heel het land. Nadat alles vervolgens stilviel, wisten de bandleden er toch het beste van te maken: ze speelden op meerdere online festivals, brachten hun eerste singles uit en rondden het debuutalbum af. In september wonnen ze de Kleine Prijs van Friesland, waarmee ze in een talententraject belandden en een volgende stap voor ogen kwam. ANS spreekt Sloot en Van der Zee over hun opkomst in coronatijd en hoe zij het studenten- en muzikantenleven combineren.
Leadschrijver
Cloudsurfers kwam in eerste instantie als pas opgerichte band in een grote leegte terecht tijdens de eerste lockdown, zo vertellen Van der Zee en Sloot. In de vrijgekomen tijd besloten de bandleden zich volledig te richten op het maken van het debuutalbum. ‘Wat konden we immers doen als we niet konden optreden?’ vertelt Sloot nuchter. In september rondden de bandleden de plaat af. ‘Onze leadzanger had nummers op de plank liggen die al helemaal waren afgeschreven’, zegt de gitarist. Volgens de bandleden is hun zanger dan ook het brein achter bijna de hele plaat. Na een paar maanden de nummers te hebben geoefend, opgenomen en gemasterd, was het album af.
Don’t Know What Hit Me kwam op 19 maart uit. Het is een tien nummers tellende plaat die vanaf het begin bol staat van energiek, ruig gitaarspel in combinatie met punk gezang. Richting het einde van de plaat laat de band ook zijn zachtere kant horen. Op het nummer Sincere blijkt Cloudsurfers ook in staat om veel rustigere rockmuziek te maken, waar zelfs strijkers bij komen kijken. ‘We hebben een gemeenschappelijke liefde voor allerlei vormen van gitaarrock. Onze stijl is een samenkomst daarvan’, vertelt Sloot. Zo houden de bandleden allemaal van de band King Gizzard and the Lizard Wizard: ‘Zulke bands kunnen naast trash ook akoestische ballads maken’, zegt de gitarist. ‘Het is tof dat we met onze band ook zowel hardere als zachtere muziek kunnen maken.’
De teksten op het album bestrijken volgens Sloot een breed spectrum aan persoonlijke verhalen van leadzanger Liesting, van jeugdherinneringen tot mentale problematiek. Ze hebben een cryptisch en diepzinnig karakter waardoor de boodschap in de nummers zich niet zomaar laat raden. Op de vraag waar het openingsnummer en anthem van de band Surf the Cloud over gaat, moet zelfs Sloot zijn whatsappgesprek met de leadzanger even teruglezen: ‘Het gaat blijkbaar over vriendinnen die Thoms vrienden helemaal inpikken waardoor hij ze nooit meer ziet.’ Van der Zee had ook even tijd nodig voor de thematiek tot haar doordrong: ‘Ik moet bekennen dat ik de meeste teksten pas voor het eerst goed hoorde toen ze op de plaat stonden.’
Dankzij de oma van de leadzanger wist Cloudsurfers het debuutalbum uit te brengen.
Familiebedrijf
Als beginnende band liepen ze bij het maken van dit album in coronatijd al wel snel tegen een probleem aan: de kosten. ‘Voor het drukken op vinyl bedragen die al achttienhonderd euro’, aldus Van der Zee. Met de geringe inkomsten die ze uit de pre-corona optredens hadden vergaard, was dit niet te betalen. Daarom besloten de bandleden hun eigen merchandise uit te geven. ‘Mijn moeder, mijn zusje en ik hebben hele dagen lang witte t-shirts gepimpt’, vertelt de bassist vol enthousiasme. ‘We hebben die shirts toen verkocht aan vrienden en luisteraars. Zij kregen dan een leuk shirt en hielpen tegelijkertijd met het realiseren van ons album.’ Met de shirts kwam de eigenhandige uitgave van het album in zicht, maar er was nog een gat in de begroting. Gelukkig wilde de oma van de leadzanger wel een dealtje sluiten: ‘We konden een bedrag van haar lenen’, vertelt Van der Zee. ‘Die oma is echt heel cool’, grijnst Sloot: ‘Ze is een keer bij een optreden van ons geweest, dat vond ze echt geweldig.’ Dankzij haar inbreng wist Cloudsurfers zonder management of label alsnog een debuutalbum uit te brengen.
Radboud Rocks
Naast het mogelijk maken van het album, kwam het uitbreken van de coronacrisis ook de studievoortgang ten goede. ‘Corona saved my ass’, vertelt Sloot met een lach op zijn gezicht. ‘Ik denk niet dat ik mijn studie had gered als die tien optredens in maart waren doorgegaan.’ Hoe dan ook stellen de studenten tevreden te zijn met de keuze om een studie te doen naast het maken van muziek. Het was voor Van der Zee dan ook een bewuste keuze om geen muziekopleiding te volgen. ‘Als muziek maken als een verplichting voelt, vind ik het snel niet meer leuk’, legt ze uit. ‘Daarom is de band naast mijn studie een ideale middenweg.’ Sloot vertelt vervolgens bevlogen dat de combinatie voor hem ook fijn is: ‘Het wordt nooit een kwestie van kiezen tussen de band en de studie’, stelt hij. ‘Het is heel moeilijk om met rockmuziek je geld te kunnen verdienen’, vertelt Sloot. Daarom is het volgens hem noodzakelijk om er altijd werk naast te doen, waarvoor de studie natuurlijk de basis vormt.
‘Het is een droom om aan de Popronde mee te doen.’
Kopje boven
Er is echter een scenario waarin de bandleden hun studie wel tijdelijk opzij zetten voor de muziek. ‘Wanneer we mogen meedoen aan de Popronde kan de studie wel even wijken’, vertelt Sloot enthousiast. De Popronde is een gewild festival voor nieuwe artiesten, waarbij bandjes door heel het land mogen touren en er uiteindelijk een winnaar wordt uitgeroepen. Van der Zee vult aan: ‘Het is echt een droom van ons om daaraan mee te doen.’
Cloudsurfers kijkt zelfs voorbij die horizon: ze hebben al een vijfjarenplan klaarliggen. ‘Toen we eind september de Kleine Prijs in Friesland wonnen, kregen we een coach aangewezen’, legt Sloot uit. Hij vertelt dat ze met hem een plan aan het uitstippelen zijn voor het realiseren van een tweede album. Van der Zee ziet de toekomst dan ook rooskleurig in: ‘We zijn allemaal super gemotiveerd.’ Bovendien heeft de band volgens haar door de coach en het PR-werk van Sloot al veel meer bekendheid vergaard. ‘Ik denk dat beginners vaak verdrinken in een zee van andere bandjes. Door het stilliggen van vele bands in de coronatijd, zijn we zo toch naar het oppervlak gedreven’, lacht ze.