Vierdejaars student Tonnie de Benis heeft op de universiteit mateloos leren nuanceren. Iedereen weet echter dat een goed verhaal ontstaat met een leugentje of in ieder geval een zware overdrijving. In zijn column laat hij de nuances varen, maar dan wel op een zee met meer dan één korreltje zout.
Het is weer zover: vanaf 30 mei mogen alle Radboudstudenten hun stem uitbrengen voor de Universitaire Studentenraad (USR). Acht nieuwe kandidaten zullen aankomend jaar in deze raad komen. Deze jaarlijkse verkiezingen symboliseren de democratische, vrije, laagdrempelige en transparante inspraak van studenten op de universiteit. De jaarlijkse opkomst bij deze studentenverkiezingen bedraagt echter slechts 30 procent. Hoe komt het dat studenten weinig gebruik maken van hun democratische recht?
Eerlijk toegegeven, de promotie van de verkiezingen en beschikbare kandidaten is wel heel erg minimaal. Wie deze maand over de campus loopt, zou zijn uiterste best moeten doen om een glimp op te vangen van de verkiezingsstrijd. Een oplossing kan zijn om posters van verkiesbare studenten aan lantaarnpalen op de campus te behangen. Uiteraard hoeven ze niet op iedere paal te worden vastgenageld, maar een continue verafgoding van de hoofden van kandidaten op posters zal wel ertoe leiden dat iedere stemmer ‘s nachts over deze verkiesbare studenten droomt. Bovendien wordt er ook zeer weinig gebruik gemaakt van sociale media. Wat de USR misschien niet weet, is dat veel studenten actief zijn op platformen als Facebook en Instagram. Het sturen van dwangmatige privéberichten over de stemplicht zou wellicht kunnen bijdragen aan een hogere opkomst. De ultieme utopie is toch niets meer dan een persoonlijke boodschap ontvangen van je favoriete USR-leider?
De verscheidenheid aan unieke standpunten maakt het voor de kiezer alles behalve eenvoudig.
Daarnaast verdrinkt de student in het aantal opties van verschillende partijen. Gelukkig doet de extra partij die op het stembiljet zou verschijnen, Masterlyck, toch niet mee dit jaar. Deze toevoeging zou de student nog meer verstrengelen, die toch al geen overzicht meer had van welke partijen er allemaal meedoen. Bovendien, de enorme verscheidenheid aan unieke standpunten maakt het voor de kiezer uiteraard alles behalve eenvoudig om een weloverwogen besluit te nemen. Om meer stemmers enthousiast te maken, zou het een aanbeveling kunnen zijn om iets meer gebruik te maken van populistische standpunten waar iedereen het mee eens is, bijvoorbeeld: ‘Een zo prettig mogelijk studieklimaat waar goed onderwijs op één staat.’
Al met al kan er worden geconcludeerd dat de USR simpelweg niet genoeg haar best doet om studenten gebruik te laten maken van hun democratische recht. In dit opzicht kan de normale student ook niets kwalijk worden genomen, aangezien de inactieve houding van de USR hier een onderliggend probleem vormt. Uitermate zonde, omdat de acht verkozen leden van de studentenraad echt een heel grote invloed hebben op het beleid van de universiteit. Het mag duidelijk zijn dat de raad het moeilijk heeft om studenten te laten stemmen. Laten we daarom dit jaar de USR een handje helpen door allemaal massaal onze stem uit te brengen! Grijp die democratische kans en stem! Leve de USR!
Dit artikel verscheen eerder in ANS-krant 12.