Radboudstudent Igor leidt als drugsdealer een ongewoon studentenleven. Vanwege zijn handelswijze en onderliggende filosofie is hij echter ook geen doorsnee drugsdealer. ‘Volgens de staat ben ik een crimineel, maar ik vind zelf dat ik niets slechts doe.’
Als tweedejaarsstudent Igor* de deur opent, draagt hij een oase van rust bij zich. Met relaxte tred wandelt Igor naar binnen in zijn keurig opgeruimde appartement. De drugsdealer heeft een air die meer wegheeft van een boy next door dan van een schimmig figuur uit een donker steegje. Voor een goed gevuld envelopje hoef je immers allang niet meer af te dalen naar de diepste krochten van de stad, maar tik je gewoon een studiegenoot als Igor aan. Voorheen kon je bij hem terecht op festivals, concerten en drugsfeestjes, nu verkoopt hij vanwege de coronacommotie grotendeels vanuit huis. Ongeveer drie keer per week verkoopt hij poeder, pillen of zegels aan vrienden en kennissen. Nonchalant loopt hij door naar de keuken. ‘Ik moet nog even de groenteschotel uit de oven halen.’ Hij schept enkele lepels groenten op en neemt plaats aan de eettafel.
Rond de jonge drugsdealer is van het stereotype spanning en sensatie niets te merken. Hij kenmerkt zich niet alleen door zijn atypische houding, maar ook door zijn handelsethiek. Zo verkoopt hij vrijwel geen stimulerende middelen en dealt hij niet aan mensen met een overduidelijke verslaving. ‘Sommige mensen met wie ik vorig jaar veel feestte, gebruikten uiteindelijk dagelijks speed en gingen kapot aan hun verslaving.’ Dit middel en andere stimulerende drugs als amfetamine en cocaïne richten volgens hem te veel schade aan.
Wel dealt hij in psychedelica en andere, volgens hem, ‘recreatieve’ middelen. Hij verkoopt deze drugs aan een relatief kleine groep die voornamelijk uit studenten bestaat. Hierdoor heeft hij de ruimte om persoonlijk contact met zijn klanten op te bouwen. Zelf is Igor ook een fanatiek gebruiker van vooral XTC, ketamine en psychedelica. Hij stelt dat deze middelen niet zo slecht voor je lichaam zijn in vergelijking met andere drugs. ‘Als regelmatige gebruiker sport ik met gemak nog vijf keer per week’, roept hij overtuigd. Zijn eigen gebruik weerhoudt hem er echter niet van kritiek te hebben op het drugsgebruik van zijn medestudenten. Klanten worden tijdens zijn deals dan ook onderworpen aan een kritisch paar ogen. Hij vertelt over zijn handelsmoraal en kijk op drugsgebruik.
‘Mijn verzameling is eigenlijk net een verzameling Pokémonkaarten.’
Genot boven geld
‘Psychofarmacologie en de werking van verschillende drugs interesseren mij al lange tijd’, vertelt Igor. ‘Ik ben zelf dan ook erg enthousiast over het gebruiken van drugs. Inmiddels heb ik tientallen soorten middelen geprobeerd.’ Hij concludeert dat hij eigenlijk een drugsgebruiker is die daarnaast ook verkoopt. Inmiddels dealt hij al een paar jaar, nog steeds met veel plezier. ‘Mijn voorraad is eigenlijk net een verzameling Pokémonkaarten door de grote verscheidenheid’, grapt hij. ‘Ik vind het leuk om de ervaringen die drugs opleveren met andere mensen te delen en hun te adviseren over bepaalde middelen.’ legt hij uit. ‘Ik vind zelf niet dat ik iets slechts doe, maar de staat ziet mij als crimineel.’ Igor heeft vooral interesse in gedeelde drugservaringen en noemt het geld dat de handel hem oplevert slechts een leuke bijkomstigheid. ‘Ik heb nooit gedeald met het oog op de verdiensten.’
Graag of niet, de winst is er. Deze trekt hij voornamelijk uit de populaire drugs XTC, ketamine en 2C-B. De zaken lopen goed, toch vindt Igor dat hij het jammer vindt dat psychedelica onder studenten niet populair zijn. Zelf is hij namelijk groot fan van deze geestverruimende drugs. In geuren en kleuren vertelt hij over zijn passie: ‘Ik vind het ontzettend gaaf dat er middelen bestaan die je hele perceptie van de wereld veranderen.’ Hij legt uit dat psychedelica je bewust maken van je houding en gedrag in het dagelijkse leven. ‘Alle lagen van routines en standaardhandelingen die in je zitten, worden door deze drugs stuk voor stuk afgepeld. Zo blijft uiteindelijk alleen een brok van gevoel over’, vertelt hij. ‘Het is juist goed om een keer uit je comfortzone te worden getrapt en in een hele andere headspace te komen.’ Sceptici zouden echter zeggen dat de angst voor een badtrip of een psychose nog altijd op de loer ligt. Een erg nare ervaring die Igor met een enkele zin probeert te pareren: ‘Take a ride’, zegt hij breed grijnzend. Met een uitleg bagatelliseert hij vervolgens de verschrikking die een slechte trip kan veroorzaken. Zo’n ervaring is volgens Igor namelijk geen vorm van nutteloos lijden. ‘Die nare ervaringen horen erbij omdat ze je confronteren met jezelf.’
‘Het is onwaarschijnlijk dat je verslaafd raakt aan deze hug drug.’
Los van de pijn die je tijdens een trip kunt ervaren, zegt Igor dat je de dip die je na het gebruik van de meeste drugs ervaart, moet zien als een noodzakelijk kwaad. Deze weerhoudt je er namelijk van om de drugs te misbruiken. Dit is dan ook de reden dat XTC het enige stimulerende middel is dat hij wel verkoopt. ‘Drugs als cocaïne zou je bij wijze van spreken iedere dag kunnen nemen om je gemoedstoestand op peil te houden’, legt hij uit. ‘Je voelt je een stuk slechter tijdens een volgende trip als je niet genoeg rust neemt na de afgelopen keer XTC te hebben gebruikt.’ Volgens Igor is het daarom onwaarschijnlijk dat mensen verslaafd raken aan deze ‘hug drug’ en zijn ze om die reden ook minder gevaarlijk. Dit neemt echter niet weg dat het op lange termijn schadelijk kan zijn voor je lichaam en mentale gezondheid. Toch gaat XTC vooralsnog bij Igor over de toonbank.
Boyz n the hood
Hoewel zijn drugs nog als zoete broodjes verkopen en de handel hem inmiddels honderd tot tweehonderd euro per week oplevert, ziet hij het dealen eerder als een hobby dan een baan. Rond de jonge drugsdealer is van het stereotype spanning en sensatie niets te merken. De kers op de taart is voor Igor dat hij een balans heeft gevonden tussen zijn passie en een voltijdstudie. Het is volgens hem belangrijk om prioriteiten te stellen: ‘Wanneer ik een drukke studieperiode heb of simpelweg geen zin op kan brengen, verkoop ik een tijd wat minder. Het is voor mijn eigen dealers geen enkel probleem als ik de handel dan even opzij schuif.’ Nonchalant voegt hij hieraan toe dat zijn dealers erg aardige mensen zijn. Sommigen zouden de rillingen krijgen bij het idee van een een-op-eenontmoeting met zo’n grootschalige drugsdealer, het laat Igor maar koud. ‘Een afspraak met mijn dealer is echt niet veel spannender dan een rondje rijden in een auto’, reageert hij stoer terwijl hij verveeld door de vraag het zoveelste stuk broccoli in zijn mond stopt.
‘Ik raad ze aan om zowel over positieve als negatieve ervaringen te lezen.’
Deze ‘mensen van boven’ lijken hem weinig te schelen. Hij ziet zichzelf slechts als een kleine schakel, maar is wel degelijk onderdeel van een grotere keten van drugshandel. Daarin draagt hij indirect bij aan de verkoop van de verslavende middelen die hij zo afkeurt. Hij schiet bovendien in de verdediging na een vraag over waar deze drugs überhaupt worden gefabriceerd. ‘Drugs als ketamine worden legaal in India geproduceerd, waar het als een geneesmiddel wordt gebruikt.’ Over de omstandigheden waaronder deze middelen worden gemaakt, zegt hij verder niet veel te weten. Het is voor hem voldoende als hij ervan is verzekerd dat de drugs geen troep bevatten.
Daddy Cool
Voor zijn klanten geldt immers kwaliteit boven kwantiteit. Igors handelswaar bestaat uit betrouwbare drugs van goede klasse, beweert hij zelf. Dit staat echter niet garant voor een geslaagde trip. Daarom informeert hij zijn kopers grondig over de drugs, de trip en welke voorbereidingen ze moeten treffen. ‘Ik raad ze aan om zowel over positieve als negatieve ervaringen op internet te lezen, voor en tijdens het gebruik genoeg te drinken en voldoende te eten.’ Sommige cliënten genieten zelfs van wat extra’s.
‘Soms ga ik een avond tripsitten of doe ik mee als ze dat fijn vinden.’ Igor schenkt zoveel aandacht aan zijn klanten omdat hij zo denkt te voorkomen dat ze de drugs misbruiken. Dit verantwoordelijkheidsgevoel voor zijn selecte klantenkring komt voort uit eigen ervaringen. Als voorbeeld vertelt hij over een groep mensen die tot voor kort 3-MMC, een soort combinatie van cocaïne en amfetamine, bij hem kocht. ‘Samen met andere dealers die aan diezelfde groep verkochten, merkte ik dat ze elke week en soms zelfs doordeweeks het middel gebruikten.’ Hij valt even stil. ‘Toen heb ik ze gezegd dat ik niet meer aan ze zou leveren. Dergelijk gebruik wil ik niet stimuleren.’ Ook als hij mensen in zijn eigen kringen verkeerde drugs ziet gebruiken, gaat hij met ze in gesprek en probeert hen zo op andere gedachten te brengen. Op deze manier laat Igor het hele proces zo gemoedelijk mogelijk verlopen.
‘Ik zie mezelf de komende tijd doorgaan met dealen.’
Hoewel velen hun oordeel over de drugswereld paraat hebben, probeert Igor dapper meer diepgang in de drugsfilosofie te brengen. Hij zou er nog lang over door kunnen vertellen en heeft aan één avond eigenlijk niet genoeg tijd om het hele verhaal uit de doeken te doen. Zo blijven er nog wat haken en ogen aan zijn vertelling zitten, het zij zo. Het zal nog meerdere jaren en trips kosten voordat iedereen op een gelijke headspace met hem zit. Over hoe hij zich de komende jaren zal ontwikkelen, moet Igor lang nadenken. ‘Ik zie mezelf de komende tijd doorgaan met dealen’, zegt hij al starend naar een stukje bloemkool. ‘Ik verkoop nu voornamelijk partydrugs, maar ik wil eigenlijk weg uit het XTC-wereldje omdat het gepaard gaat met veel stimulerende drugs.’ Hij is zelf positief gestemd dat zijn meeste klanten hier hetzelfde over denken en daarom net als hij zullen veranderen in hun drugsgebruik. ‘Het zou me niks verbazen als ik over vijf jaar tot paddo- en DMT-dealer ben geëvolueerd.’
Heb jij last van een verslaving? Er zijn studentenpsychologen aan de Radboud Universiteit of je kunt bellen met hulplijn 0900-1995
*Igors naam is gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de hoofdredactie.