In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Sal en Jarda.
Sal op bezoek bij Jarda
Als Sal de studio binnenwandelt, vormt zich een twinkeling in zijn ogen. Zijn hoofd beweegt alle kanten op, waarna een ‘wow’ over zijn lippen trekt. Hij is onder de indruk van de netheid en grootte van de kamer. Gefascineerd door een paar schilderijen aan de rechtermuur waarop modieuze vrouwen poseren, krijgt hij het idee dat de kamer bewoond moet worden door een kunststudent. Nadat hij is uitgekeken op de schilderijen, loopt hij naar links, richting het bed.
Het duurt niet lang voordat zijn aandacht uitgaat naar een in een vrolijk jurkje gehulde paspop bij het bed. Sal weet nu bijna zeker dat de eigenaar van de kamer een meisje is. Hij bestempelt de kamer regelmatig als ‘supervet’, waaruit zijn waardering blijkt. Gedreven door een aanstekelijk enthousiasme wandelt hij naar de keuken, die zich aan de achterzijde van de kamer bevindt. Als hij vervolgens de keukenkastjes opent en kruiden mist, concludeert hij dat deze persoon niet het evenbeeld van Gordon Ramsay is.
Haast kwispelend zet Sal zijn tocht door. De op een imposante kast rustende miniatuurgiraffen, de wereldkaarten aan de wand en de globe naast het bed wekken bij Sal de indruk dat de bewoner interesse heeft in exotische gebieden. ‘Misschien is het wel een student culturele antropologie’, zegt een peinzende Sal terwijl hij met de top van zijn wijsvinger langs zijn kin strijkt. Als hij nogmaals de aankleding van de kamer langsgaat, stelt hij vast dat de bewoner aan smaak niets tekort komt en aan geld evenmin. ‘Doorsnee studenten hebben niet zulke mooie spullen’, verklaart hij. Nadat deze hersenspinsels enkele seconden bezit hebben genomen van zijn denken, grijpt hij naar een rieten opbergmandje onder de buffetkast.
In rap tempo bladert hij door de tijdschriften in het mandje, totdat hij een aantal tandheelkundige magazines spot. ‘Een boeiend tijdschrift kan het niet zijn’, zegt hij hardop wanneer hij een ongelezen editie uit 2021 vindt dat nog in het plastic zit. Hij beent door naar een kastje onder het bureau bij de linkermuur van de studio, waar hij een etuitje vindt. Hij ritst het open en ziet dat de binnenkant wordt gevuld door een mondspiegel en een ander tandheelkundig apparaat waarvan de naam hem niet te binnen schiet. De spieren in zijn bovenlip krommen zijn mondhoeken tot een glimlach. Hij weet het zeker, deze dame is een tandheelkundestudent met kunstzinnige neigingen.
Jarda op bezoek bij Sal
Bij binnenkomst verrijst het silhouet van een telescoop in de rechterhoek van de enorme woonkamer. Jarda knippert twee keer met haar ogen om de grootte van de kamer op haar in te laten werken en roept: ‘wajoow’ met een zoete Brabantse tongval. ‘Een student Sterrenkunde, schat ik zo’, zegt Jarda wijzend naar de telescoop. Ze verplaatst zich naar de zwarte boekenkast tussen het bureau en enorme bed, waarna ze wat lectuur doorspit. Titels als Ontwikkeling en mentale gezondheid en Brain and behaviour voeren de boventoon in de collectie en doen haar eerste voorspelling verkruimelen. ‘Dit moet wel een psychologiestudent zijn’, zegt ze overtuigd.
Wanneer ze in diezelfde kast plots een feestpruik tegenkomt is Jarda verrast. ‘Misschien is het wel een dragqueen, dat zou ik echt tof vinden’, lacht ze. De kwaliteit van de pruik vindt Jarda weinig indrukwekkend, waardoor ze vermoedt dat het haarwerk voor een feestje was bedoeld. Ze kijkt nog een keer de kamer rond. ‘Misschien is het wel zo’n skatertype’, zegt ze zonder dat daar een verklaarbare reden voor is. ‘Een jongen is het in ieder geval als ik die jassen zie.’
Ze loopt enigszins vertwijfeld door naar de kledingkast aan de linkerzijde van de kamer en heeft al gauw door dat het slot stuk is. Ze is verbaasd wanneer ze stuit op donkerblauwe en donkergroene kleding. ‘Ik had echt meer kleur verwacht als ik eerlijk ben’, zegt ze terwijl ze aan haar voorhoofd krabt. ‘Oranje of felrood leek me echt iets voor hem als ik kijk naar zijn jassen en de spullen in zijn kamer. Toch blijf ik bij het skatertype, ik kan het alleen niet rationeel onderbouwen.’ Op zoek naar de identiteit van de mysterieuze persoon snuffelt Jarda door de kastjes onder de televisieset. In de linkerkast huist een fors aantal lp’s en de rechterkast wordt gevuld door cd’s. Onder andere Pink Floyd en Michael Jackson maken deel uit van de verzameling. Toch komen ook de moderne Armin van Buuren en Owl City voor in het samenraapsel dat diverse muziektijdperken met elkaar verbindt. Ze maakt hieruit op dat de bewoner een muziekliefhebber is die zowel mainstream als alternatieve voorkeuren heeft.
Wanneer ze onder het bed een tennisracket aantreft, heroverweegt ze haar eerdere conclusie. ‘Het is waarschijnlijk toch geen skatertype’, zegt ze aarzelend. Ze sluit haar bezoek af met de gedachte dat de kamer moet toebehoren aan een sportieve psychologiestudent.
Vragenuurtje
Tijd voor de confrontatie: hadden de studenten het bij het juiste eind of sloegen ze de plank compleet mis?
Wanneer het tweetal naast elkaar plaatsneemt op een bankje in het Cultuurcafé, is het gebouw omfloerst door donkere wolken en jammert Prince op de achtergrond wat over paarse regen. De nieuwsgierigheid galmt door hun spraak als ze complimenten en vragen uitwisselen. ‘Jouw kamer is echt gigantisch’, roept Jarda (20, Tandheelkunde). ‘Jouw kamer is prachtig, jezus. Wat heb je een geweldige buffetkast’, reageert Sal (23, Psychologie). Wanneer Jarda uitlegt dat ze een tijdje bij het Radboudumc heeft gewerkt en daar veel geld heeft verdiend knikt Sal begrijpend. ‘Ah, zo. Ik vroeg me al af waar een student zulke mooie spullen van kan kopen’, zegt hij.
‘Aan je boeken zag ik dat je psychologie studeerde. Dat is denk ik ongeveer het enige dat ik goed had voorspeld. Ik kon me ook niet echt een voorstelling maken van hoe je eruit zou zien. Eerst dacht ik aan een soort skatertype, met zo’n mutsje’, zegt Jarda glimlachend. ‘Helaas’, antwoordt de jongen in een casual wit t-shirt en met feilloos gekamde haren. ‘Vanwege die schilderijen en de rest van je interieur dacht ik even dat je iets met kunst zou studeren, maar jij doet tandheelkunde hè?’ De glundering op Jarda’s gezicht bevestigt Sals vermoeden. ‘Die mondspiegel was daar een goede aanwijzing voor.’ Als hij vraagt naar de jurk in de kamer, vertelt ze honderduit over haar hobby: kleding maken. ‘Die jurk heb ik zelf gemaakt. Hij was voor een modeshow.’ Sal knikt uit ontzag.
‘Er ging geen nacht voorbij waarin ik niet naar de sterrenhemel keek.’
Vervolgens vraagt Jarda naar de telescoop in Sals kamer. ‘Ik moet zeggen dat dat ding momenteel een beetje staat te verstoffen’, zegt Sal. ‘Tot een poosje terug was het echt een hobby. Er ging geen nacht voorbij waarin ik niet naar de sterrenhemel keek. Ooit zal het mijn interesse weer grijpen denk ik.’
‘Ik zag trouwens ook nog Fireflies van Owl City in je platenkast’, zegt ze. ‘Klopt. Dat is de eerste cd die ik ooit heb gekocht’, lacht hij. Ze zegt het onwijs schattig te vinden. ‘Ja, dat was toen ook wel echt de hit’, besluit ze. Met die nostalgie neemt het tweetal, dat misschien wel net zoveel bewondering had voor elkaar als voor hun kamers, afscheid.
Dit artikel verscheen in ANS-krant 1 (37).