Scherper dan De Speld en ook makkelijker te vinden: De Hooiberg. De nieuwsrubriek waar je zo doorheen prikt. Deze keer: Refter kondigt ‘Rufter’ aan.
Tekst: Julia Meilink en Inge Spoelstra
Illustratie: Roos in ‘t Velt
Uit een onder studenten aan de Radboud Universiteit (RU) verspreide enquête blijkt dat zij ontevreden zijn over maaltijden van de Refter. De respondenten rapporteren dat zij door het ongezonde voedsel vaker last hebben van maag- en darmklachten. Studenten ervaren hierdoor groot ongemak dat zich zowel fysiek als mentaal uit. Een van de grootste symptonen is winderigheid. De Refter kondigt om die reden de ‘Rufter’ aan: een ruimte waar studenten onbeperkt scheten kunnen laten.
April, ‘de maand van de wc-bril’
Na het grote succes van de ‘huilkamer‘ is de Radboud Universiteit (RU) nu op bedevaart om naast mentale ongezondheid ook fysieke ongezondheid aan te pakken. In plaats van het aanpakken van de grote hoeveelheid ongezonde gerechten dat in het cafetaria te verkrijgen is, Boutje van Gas, Rector Ruftificus van de RU, licht het concept toe: ‘We hielden de enquête onder onze eigen studenten na een rapport van het Centraal Bureau van de Statistiek.’ Daaruit bleek dat studenten zich meer op hun gemak voelen als zij hun scheten evenredig gedurende de dag kunnen lozen. Om die reden introduceert de RU vanaf aankomend April, ‘de maand van de wc-bri’, de Rufter. Een ruimte waar studenten hun scheten op gemak kunnen lozen.
Van Gas vertelt dat studenten zich op het moment niet op hun gemak voelen qua scheetpatroon: ‘Studenten kunnen hun verzamelde scheten pas aan het eind van de dag kwijt vanwege sociale normen die zeggen dat zij geen scheetjes in het openbaar mogen laten. Het ophouden van zo’n scheet tot het uitpersen van de opgehoopte verzameling daarvan is van A tot Z een extreem pijnlijk proces.’ Wetenschapper Henk Keuterman beaamt dat het opgelaten gevoel dat studenten hierdoor kunnen voelen geen aanstelleritis is: ‘Studenten krijgen als het ware Caissonziekte, waarbij gas zich extreem veel ophoopt. Normaliter krijgen alleen duikers of bergbeklimmers deze ziekte.’ Van Gas benoemt eveneens dat het ophouden van een scheet buitenproportioneel hersencapaciteit nodig is. ‘Een gegeven dat natuurlijk niet goed is voor het studentenrendement.’
Even naar de scheetjesruimte
‘We willen niet alleen maar in termen van kantine denken, maar vooral ook inclusiever zijn: het idee van een kontine stond ons dan ook gelijk aan’, vertelt Van Gas. ‘Het moet normaal worden om tegen je tafelgenoot na het eten te zeggen dat je ‘even naar de scheetjesruimte moet’.’ De RU heeft dan ook al praktische plannen opgesteld. Het stukje Rufter zal ergens nabij de wok- en burgerstand komen, volgens Van Gas het ‘voornaamste probleemgebied’. Studenten kunnen naar verluid in een afgesloten ruimte hun scheten via een buisje dat in de stoelen is gebouwd hun scheet geurloos laten weglopen. ‘We maken gebruik van geavanceerde en duurzame technieken voor het project’, aldus Van Gas.
Student Gea Jiluin die de RU op het idee bracht via een opinieartikel in het Algemeen Nijmeegs Universitair Studentenblad (ANUS), vertelt dat het ook een stukje bewustwording is: ‘Ik wil weten wat er met mijn scheet gebeurt nadat ik hem heb geloosd, het blijft toch een menselijk product dat zomaar verloren raakt in de grote chaos.’ In haar artikel doet ze een aantal voorstellen waarop scheten onder andere kunnen worden herbruikt. Zo zouden de scheten kunnen worden gebruikt om pizza’s of resten daarvan op te warmen. Een innovatiever idee is onder andere een oplossing voor het klimaatprobleem, vertelt Jiluin: ‘Bij het laten van een scheet komt immens veel methaangas vrij, als we het gas van RU-studenten in bomen van park Brakkenstein pompen, houden deze bomen de schadelijke stoffen vast.’