In De Graadmeter zijn de mogelijkheden niet te overzien. Waar kun je het beste wildkamperen, wat is het hipste kapsel en hoe scoor je het snelst een bedpartner? In De Graadmeter onderzoekt ANS de opties. Deze keer: Koffiepauze op de campus.
Tekst: Bram Jodies
Foto’s: Bram Jodies en Vincent Veerbeek
Dit artikel verscheen eerder in de zesde editie van ANS.
Wat: Cafeïne met adrenaline
Waar: Erasmusgebouw
Sfeer: Dertien in een dozijn
Score: 4/5
Volgens een oude legende staat op de dertiende etage van het Erasmusgebouw een automaat, waar je koffie kan halen zonder je portemonnee te openen. Koffie halen is hier voor studenten niet toegestaan, maar echte Nederlanders zijn bereid wetten te breken zodra het woord “gratis” valt. Niet alleen de cafeïne, maar ook het risico om gesnapt te worden zorgt voor hartkloppingen. De adrenaline geeft de koffie een bittere nasmaak, of ligt het toch aan de kwaliteit van de automaat? Je hart gaat nog sneller kloppen als je oog op een beeldje van een kritische Bijbellezende engel valt. Plots proef je als een goddelijke openbaring de aroma’s van de koffie. Zo hoog in de lucht waan je je zelfs even in hemelse sferen.
Wat: ‘Beste koffie van de Campus’
Waar: Elinor Ostromgebouw
Sfeer: Hoogmoed voor de val
Score: 3/5
Het nieuwe café C is gevestigd in het midden van het sportcentrum. Met cheesy woordgrappen op de muren en op het krijtbord wordt beweerd dat ze hier ‘de beste koffie van de campus’ schenken. Voor zo’n stoutmoedige claim is de koffie echter aan de matige kant. De koffie wordt geserveerd in papieren bekertjes en hoewel het de duurste koffie van de campus is, zit het glas eerder halfleeg dan halfvol. Teleurgesteld ga je zitten. Gelukkig heb je iets om naar te kijken, want de glazen muren van het Elinor Ostromgebouw bieden de nieuwsgierige student een uitstekend uitzicht. Om een zelfvoldaan gevoel aan je bezoek over te houden, kan je onder het genot van een stuk taart kijken naar sportieve types die zichzelf af hebben gebeuld in het sportcentrum.
Wat: Koffie en gekakel
Waar: Spinozagebouw
Sfeer: Zoete woorden
Score: 3/5
Bij binnenkomst in het Douwe Egberts café merk je al snel dat de Faculteit der Sociale Wetenschappen zich hier huisvest. Overal zitten groepen studenten en je kunt je eigen gedachten bijna niet horen boven het geroezemoes. Als je met behulp van flink wat ellebogenwerk eindelijk door de massa heen bent gekomen om naar het koffieaanbod te kijken, blijkt dat de zoetekauw hier de koning te rijk is. De gemiddelde student neemt geen genoegen meer met een normaal bakje zwart. In een vrolijke bui besluit je om jezelf te trakteren. Je kiest een koffie met een interessant klinkende Engelse naam en neemt sceptisch een eerste slok, maar de mierzoete substantie blijkt verrassend lekker. Helaas komt na de opkikker al snel de onvermijdelijke suikerdip, waardoor je na de pauze net zo vermoeid bent als voorheen.
Wat: Koffieknaller
Waar: SPAR University
Sfeer: Gedeprimeerde drup
Score: 2/5
Na een langdradig college sta je op het punt van instorten. Terneergeslagen vlucht je de SPAR in om jezelf te troosten met lekkernijen. Tot je verrassing ontdek je bij de kassa een lullige koffiehoek, bestaande uit drie automaten en wat krukken zonder beenruimte. Een schamele euro is al genoeg voor een prima bakje bonenkoffie. Even lijk je door de smaaksensatie de zorgen van het studeren te vergeten, totdat je bruut wakker wordt geschud door de dreunende technomuziek van de SPAR. Met opengesperde ogen kijk je naar de schappen vol chocolade tegenover je. De koffiehoek lijkt op deze manier eerder een gehaaide marketingtruc van de SPAR om je tot een extra rondje door de winkel te verleiden, al zou dat in ieder geval fijn zijn voor je afgeknelde benen.
Wat: Kopje stille troost
Waar: Universiteitsbibliotheek
Sfeer: Silencio
Score: 2/5
Na uren in een krampachtige houding over je studieboeken te hebben gezeten, wordt het tijd voor een oppepper. Met een verse beker koffie van de Coffee Corner plof je neer op een van de banken. Hunkerend naar wat sociale interactie om de focus te verleggen, probeer je een gesprek aan te knopen met je buurman. Afgaand op de vermoeide blik die je toegeworpen krijgt, concludeer je dat praten hier niet op prijs wordt gesteld. Gedwongen verleg je de aandacht naar je smaakpapillen in plaats van je omgeving. Door de wrange smaak van de koffie vertrekt je gezicht in plooien die je eerder nog niet kende. Jammer genoeg kan je deze nieuwe beleving niet delen met je medestudenten. Stilletjes slurp je daarom eenzaam het zwarte goud weg.