In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Boet en Saskia.
Tekst: Wietse Dwars
Foto’s: Floor Toebes
Boet op bezoek bij Saskia
Boet loopt met een enthousiaste pas de trap op naar de eerste verdieping van Saskia’s huis. ‘Deze kamer is een stuk netter dan die van mij.’ Hij stelt daarmee ook gelijk vast dat de kamer die hij zojuist heeft betreden een vrouwenkamer is. ‘Ik heb namelijk nog nooit een zo mooi opgeruimde mannenkamer gezien.’ De boel is inderdaad heel netjes ingericht: het tweepersoonsbed is opgemaakt en de boeken op het bureau liggen keurig opgestapeld. ‘De plantjes maken het erg gezellig’, zegt hij terwijl hij naar de groene varens in de vensterbank wijst.
‘Eerst de boekenstapel maar eens inspecteren.’ Het lijkt erop dat de bewoonster Duits aan het leren is. Boet vermoedt op basis van de aanwezige boeken ook een interesse in politiek. Hij is echter het meest geïnteresseerd in de bovenste plank: ‘Veel leesboeken, fantasy en dergelijke. Dat kan ik wel waarderen’, zegt hij tevreden.De rest van het bureau trekt ook zijn aandacht. Blijkbaar is de bewoonster vergeten om haar to-do-lijstje uit te wissen. ‘Journalism uitschrijven’, staat er rood onderstreept. ‘Die heeft er geen zin meer in.’
De aandacht van Boet wordt opeens getrokken door een lange stok met een net er aan. ‘Is dat een stick voor, hoe heet deze sport ook alweer?’ Een bronzen medaille met het woord 
‘lacrosse’ erop geeft het weg. ‘Ze zal daar vast goed in zijn, anders word je niet zomaar derde’, concludeert hij. Met een kijkje in de kast vindt hij een aardig stapeltje sportkleding. Hij is onder de indruk. ‘Als ik het zo zie, sport ze echt elke dag.’ Naast sport lijkt ze ook van reizen te houden. Op een prikbord ziet Boet een afbeelding van de rode draak van Wales met ernaast een bijbehorend treinticket. Het lijkt erop dat er meer afbeeldingen horen te hangen. ‘Maar daar zal ze zelf wel opstaan, daarom heeft ze die natuurlijk weggehaald.’ Al met al voelt Boet zich geïnspireerd door de nette inrichting. ‘Ik moet mijn kamer ook zo goed gaan onderhouden.’ Hij controleert nog even snel de kleine lades voor verborgen duistere geheimen maar helaas valt er niets opmerkelijks te vinden. ‘Die heeft ze goed verstopt’, grapt hij.
Saskia op bezoek bij Boet
‘Dat was wel een creepy entree’, is het eerste dat Saskia durft te zeggen zodra ze de gang binnenstapt. Ze is zojuist binnengelaten door de huisgenoot van Boet met de waarschuwende woorden: ‘We doen alsof we samen gaan studeren want anders wil de hospice jullie niet binnenhebben.’ Dat klinkt al veelbelovend. Saskia is echter niet afgeschrikt. Ze loopt voorzichtig de oude hal binnen. ‘Het lijkt hier wel een museum.’ De benedenverdieping is rijkelijk ingericht met antieke meubels en bovenaan de trap staat een Romeins borstbeeld dat de toegang tot het paleisje van Boet bewaakt.
Als Saskia de kamer binnenloopt, valt haar mond open van verbazing. ‘De tijd heeft hier stilgestaan’, brengt ze verbluft uit. Behoedzaam, alsof ze bang is om iets kapot te maken, loopt ze verder naar binnen. Net als in de rest van het huis staat er veel antiek. Alleen de her en der neergegooide moderne spullen en het matras op de grond verraden dater waarschijnlijk geen bejaarde, maar een jonge student woont. Rechts van het matras staat een houten ladder die naar het dakraam gaat. Saskia grinnikt: ‘Een brandbare brandtrap. Strak plan.’ Er hangt een colbertje aan de trap waaruit ze opmaakt dat ze in de kamer van een man is.
Haar blik verschuift naar de boekenkast. ‘Kijk, daar maak je me blij mee.’ Nieuwsgierig begint Saskia titels te lezen. ‘Psychologie en iets over geschiedenis’, even denkt ze na, ‘misschien iets voor een leraar?’ Al snel vindt ze het ‘Handboek voor Leraren’. Ook staan er Finse boeken bij. ‘Misschien dat hij een uitwisselingsstudent is?’ Dan vindt ze een Finse Donald Duck met daarin een Nederlandse vertaling van een paar woorden. ‘Hij zal de Finse taal wel proberen te leren.’ Ze loopt door naar de volgende kast. Aan de verzameling drankflessen is op te maken dat de bewoner van gezelligheid houdt. ‘Of hij is een alcoholist.’ Op de grond ziet ze een stel ijshockeyschaatsen en een paar noren. ‘Hij zal dus een schaatser of een ijshockeyspeler zijn. En dan eentje met een actief seksleven.’ Ze wijst lachend naar het pakje condooms dat naast het matras klaar staat voor gebruik. ‘Misschien dat hij daarom geen ‘vrienden’ mee mag nemen.’
Vragenuurtje
Tijd voor de confrontatie: hadden de studenten het bij het juiste eind of sloegen ze de plank compleet mis?
‘Onder het genot van een biertje in het Cultuurcafé krijgen Saskia (21, vierdejaars Politicologie) en Boet (18, lerarenopleiding Geschiedenis) eindelijk de kans om elkaar te leren kennen. ‘Je kamer was heel interessant’, begint Saskia, ‘maar de rest van het huis was nog veel interessanter. Net een museum.’ Boet grijnst en bevestigt dat ze niet de eerste is die dat opmerkt. Hij huurt de kamer van een oude, demente vrouw die ook in het huis woont. ‘Het is redelijk goedkoop omdat wij als huurders eigenlijk gewoon als haar oppas worden ingezet. We zijn er een beetje ingeluisd.’ Dan gaat er plots een lichtje branden. ‘Is er bij jou niet nog wat vrij?’ Helaas voor Boet woont Saskia in een meidenhuis. Bij het raden van het studiejaar had Boet weinig succes. Hij gokt op een tweedejaars student maar Saskia is al vier jaar bezig. De mate van netheid bleek gelukkig een goed criterium om haar geslacht te bepalen. Ze geeft wel toe dat ze voor dit bezoek extra netjes heeft opgeruimd. ‘Valsspelen dus’, grinnikt Boet met een knipoog.
‘Ik mag hopen dat die derde plaats met Lacrosse niet ook door valsspelen is verkregen?’ Saskia kan erom lachen.
‘Nee, dan was ik wel eerste geworden. Ik train twee keer per week met daarnaast nog een wekelijkse wedstrijd.’ Boet laat met een kort fluitje blijken dat hij onder de indruk is. Zelf speelt hij, zoals eerder gegokt, ijshockey, hoewel spelen volgens hem een overstatement is. ‘Ik heb tot nu toe vier keer in mijn leven op het ijs gestaan. Ik had daarvoor nooit eerder iets van hockey, ijshockey of schaatsen gedaan, dus je kunt je vast voorstellen hoe goed dat gaat.’ Met een brede glimlach wordt er nog een biertje besteld om het laatste mysterie fatsoenlijk op te kunnen lossen. ‘Vanwaar het Fins in de Donald Duck?’ is Saskia’s laatste vraag. Boet antwoordt met een verhaal over zijn vriendin die hij in Finland op het vliegveld heeft ontmoet. Voor haar probeert hij nu Fins te leren. Saskia vindt het een schattig verhaal. ‘Ik ben zelf een jaar naar Wales geweest, maar ik heb helaas geen Britse Romeo als souvenir mee terug kunnen nemen.’
