In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Cis en Hanna
Hanna op bezoek bij Cis
‘Oh my god!’ roept Hanna wanneer ze de ruime woning van Cis voor het eerst binnenloopt. Gespannen zoekt ze naar aanwijzingen om een eerste idee te vormen. Ze loopt van de kleurrijk beschilderde gang naar een opgeruimde, gedeelde woonkamer en stuit gelijk op een platenspeler naast de deur: ‘Deze persoon houdt van muziek!’ In het kastje staan naast platen van Django Wagner ook een airfryer en een wijnrek met sterke drank. ´Ik vind de airfryer-drankrek combinatie erg goed voor een zaterdagavond’, merkt Hanna op. Voorzichtig bestudeert ze de nette woonkamer en bekijkt ze de rode en pastel blauwe muren: ‘Het ziet er uit alsof er gewoon een paar vrienden wonen, geen random studenten bij elkaar.’
Eenmaal in de ruime kamer van de mysterieuze persoon trekken de reisfoto’s bij het bed en boven het bureau als eerste de aandacht. Hanna vraagt zich af of een van de zomers geklede meiden op de foto de eigenaar is van deze opgeruimde kamer. ‘De persoon houdt dus van reizen’, zegt ze en ze draait zich langzaam nog eens om richting het grote raam naast het bed. ‘Dit is iemand die allemaal kleine spulletjes verzamelt.’ Ze wijst aandachtig naar de vensterbank die vol staat met planten en beeldjes en loopt er heen. ‘Veel plantjes. Véél plantjes!’ Naast het voeteneind van het grote bed staat een mand met haakspullen. ‘En wol? Haken! Dit is misschien wel een kunstzinnig persoon’, vertelt ze terwijl ze de aanwijzingen aan elkaar probeert te knopen. ‘Ik heb letterlijk deze Lego-set!’ benoemt ze bij het zien van een Legobonsaidoos. Hanna kijkt vervolgens naar een Grieks beeldje dat ze zelf ook op haar kamer heeft staan. ‘Welke studie? Dat is zo’n vraag…’, zucht ze en ze buigt zich nog eens over deze creatieve snuisterijtjes. ‘Ik denk misschien iets met cultuur.’ Zeker van haar antwoord is ze niet.
Hanna staat bij de grote kledingkast naast het bed en ze beseft iets. ‘Oh, ik heb nog niet eens naar de boeken gekeken. Dat is meestal wel een giveaway.’ Ze loopt naar het ruime bureau waar twee stoelen bij staan. ‘Ik ben benieuwd naar deze’, zegt ze terwijl ze een dik boek pakt. ‘De classificatie van psychische stoornissen. Oeh, it’s giving… Psychologie! Misschien zat ik toch fout met mijn inschatting.’ Ze pakt ook een notitieboekje uit de papierstapel waarop staat: yes, I study psychology, no I can’t read your mind. Het kwartje valt.
Hanna werpt nog een blik op een gordijn waar allerlei haarclips op bevestigd zijn. ‘Ik denk wel dat het een meid is. Ik ben groot fan van het haarclipgordijn.’ Ze kijkt achter de deur en ziet naast de kast een wereldkaart waarop bezochte landen zijn uitgekrast. ‘Dat ze naar heel Europa is gegaan, dat vind ik wel indrukwekkend. En ook naar Amerika. En ook in Thailand, oh my god.’ Tevreden verlaat Hanna de slaapkamer. ‘Het lijkt iemand die dingen verzamelt van over de hele wereld’, zegt ze glimlachend. ‘Een gezellig wereldmens!’
.
Cis op bezoek bij Hanna
‘Wel een goeie manier om je ruimte in te delen’, zegt Cis bij binnenkomst in Hanna’s ieniemieniekamertje. In de kamer van krap vijf vierkante meter staat alleen een hoogslaper met daaronder een bureau en in de hoek is een kast gepropt. Alles past precies. ‘Er staat héél veel in deze kamer.’ Bij het zien van verschillende regenboogvlaggen floept ze eruit: ‘Dit is in elk geval geen straight person.’
Het bureau vormt een interessant object in de kamer. Elk hoekje van het tafelblad lijkt een andere functie te hebben. ‘Hier is een soort koffiehoekje met koekjes, maar dan heel compact.’ Haar blik dwaalt af naar de andere kant van het bureau, waar juist een theehoekje gecreëerd is. ‘Mijn bureau zag er ook zo vol uit voordat ik alles in laatjes stopte.’
Naast het koffiehoekje op het bureau staat een soort roze Legoconstructie. ‘Wat is dít?! Het is een huis denk ik, met een waterval. Veel Lego in elk geval.’ Wijzend naar de vensterbank, waar een knuffelkikker in een tietenmok zit, lacht Cis: ‘Een kikker met heel erg hangende tietjes!’ Er staat ook een foto van Hanna’s ouders in de kamer. ‘Een backpackersfamilie denk ik. Zou ze dan zelf ook heel erg van reizen houden?’ vraagt ze zich hardop af. ‘Op mijn kamer zie je namelijk veel van mijn reizen terug.’ Ook de laatjes onder het bureau worden even opengetrokken, wat leidt tot een vrolijke uitroep: ‘Oh, cassettebandjes! Dat vind ik écht heel cool. Mijn pa heeft die nog.’ Cis kent veel namen op de bandjes en ontdekt zelfs een nieuwe artiest. ‘Sigrid? Dat klinkt modern voor een cassettebandje’, zegt ze verbaasd.
‘Ik ben aan het bedenken wat deze persoon zou studeren’, mijmert ze. ‘Er staan heel veel kunstige dingen, maar dat betekent niet dat iemand ook echt iets kunstigs studeert.’ Ze draait wat rond en voert een gesprek met zichzelf. Cis ziet in elk geval dat hier een creatief persoon woont. Even later komt ze weer terug op de studiekwestie. ‘Toch wel iets gericht op kunst, maar ik weet niet welke studies er dan zijn. Iets met culture and arts’, mompelt ze. Maar op de naam van een specifieke studie kan ze niet komen. ‘Nou je hebt toch gewoon arts? Of study of arts?’ Maar de culture ziet ze nog niet helemaal terugkomen. ‘Welke culture… Gewoon arts, we houden het op arts!’
‘Ze is niet hetero, maar dat was op zich al vrij snel duidelijk’, stelt ze vast terwijl ze de aanwijzingen aan elkaar puzzelt. Zeker is dat de kamereigenaar een persoon is die doorzet in wat ze leuk vindt. ‘Ik ben ook creatief, maar heb wel het idee dat zij daar een stap verder in is gegaan.’ Voordat de kamer wordt verlaten zegt Cis nog: ‘Ik moet wel écht even een foto maken van die kikker, die is relevant.’
Vragenuurtje
In het zonnetje bij café Coffeelab in het centrum ontmoeten Cis (20, Psychologie) en Hanna (21, Arts and Culture) elkaar. Het raden van de studies bleek niet moeilijk te zijn. ‘Ik zag het aan je notitieboekje’, zegt Hanna. Cis zag het vooral aan de vibe: ‘Overal kunstige dingetjes! Leuk jouw cassettebandjes ook!’ roept ze uit. ‘Ik was wel een beetje jaloers.’ Lachend vertelt Hanna dat dat gewoon het allergoedkoopste merch-item is. Ze werd net zo enthousiast van de platen van Cis. Over de Django-plaat vertelt Cis: ‘Het is een beetje een grapje, mijn kat thuisthuis heet Django.’
Waar de kameroppervlaktes in grootte uiteenlopen, zijn de verschillen tussen de bewoners maar klein. Zo hebben ze dezelfde Legobonsaiboom, maar de gelijkenissen tussen de twee worden nog zichtbaarder. Allebei blijken ze hetzelfde Griekse beeldje uit het Louvre te bezitten. ‘Ja, ik heb er een tattoo van’, gooit Hanna er soepel tussendoor. ‘Echt?! Dat is héél vet’, reageert Cis verwonderd. De vurige backpackpassie van Cis wordt aangewakkerd door de foto van Hanna’s reizende ouders. ‘Ik ga binnenkort met mijn vriendin vier maanden weg naar Australië, Japan en Vietnam’, dropt Cis spontaan. Nu is het Hanna’s beurt om jaloers te zijn. ‘En misschien ook nog heel even naar China!’ Tot slot zegt Hanna over hun kamerbezoekjes: ‘Ja, gewoon een beetje dezelfde vibes, maar dan net wat anders.’ Cis is het daar helemaal mee eens. Wat als een paal boven water staat aan het eind van de middag, is dat als het op kamers aankomt, size really doesn’t matter.
Dit artikel verscheen eerder in ANS-Krant 7.