In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Hilde en Felix.
Tekst: Loïs Machelessen
Foto’s: Britt Teffer
Dit artikel verscheen eerder in de zesde editie van ANS.
Hilde op bezoek bij Felix
‘Ik schaam me wel een beetje, ik dacht eigenlijk dat dit een bejaardenflat was’, zegt Hilde lachend wanneer ze aankomt bij SSH&-complex Heidepark. Maar als ze de ruime studio van Felix binnenstapt, is ze verkocht. ‘Poe, dit is wel een opgeruimde kamer.’ Nadat ze wat beter heeft gekeken, blijkt dit toch tegen te vallen. ‘De koffietafel zit vol vlekken van mokken en bekers, dus ik denk dat de bewoner voor deze gelegenheid goed heeft opgeruimd.’
Terwijl ze rondloopt, bestudeert Hilde de posters aan de muur. Als een heuse kunstkenner recenseert ze wat de bewoner in huis heeft. Over de Warhol-achtige kattenposter is ze zeer te spreken, maar een grote zwart-wit poster van de Amsterdamse grachten valt minder in de smaak. Wel geeft deze kitscherige foto haar een indruk van de bewoner. ‘Hier woont denk ik een huiselijk en burgerlijk persoon, want anders heb je geen Ikea-poster.’ Als het op de studie aankomt, tast Hilde nog in het duister. Ze gaat actief op zoek, maar studieboeken lijken te ontbreken. Wanneer Hilde dan toch een essay onder een berg oud papier ontdekt, schiet haar ineens een hele specifieke studie te binnen. ‘De inleiding van dit artikel ziet er economisch uit, dus ik gok dat de bewoner International Business Administration studeert.’
In Felix’ keuken trekt Hilde de koelkast open en ziet daar een verzameling kwarkjes staan. ‘Vast een fitboy’, zegt ze lachend. ‘Ik zag net een halter op de grond liggen en boven op het keukenkastje staat ook nog een zak eiwitpoeder. Dan moet je wel veel met sport bezig zijn.’ Toch begint Hilde te twijfelen als ze tijdens een inspectie van de badkamer een ander sportattribuut vindt. ‘Wat is dit?’, vraagt ze verbaasd als ze op de verwarming een hoopje roze stof met de tekst Dragon Slayers ziet liggen. ‘Ik dacht dat hier een man woonde, maar dit lijkt wel een bikini? Of een hoedje voor het duiken?’ Door de kunststof bescherming op de stof twijfelt Hilde nog even of het misschien toch een gasmasker is, maar uiteindelijk besluit ze dat de bewoner aan watersport doet.
Felix op bezoek bij Hilde
Na aardig wat trappen van een grijs flatgebouw te hebben beklommen, komt Felix in de kamer van Hilde aan. Het eerste wat hem opvalt, zijn de artistieke portretfoto’s en de fiets aan de muur. ‘Hier moet wel een kunstzinnig persoon wonen, een beetje hipster ook.’ Over het geslacht van de bewoner twijfelt Felix niet. ‘Deze kamer is zo kleurrijk, hier woont zeker een vrouw. Ik had wel wat meer plantjes verwacht’, grapt hij. De teleurstelling is dan ook van zijn gezicht af te lezen wanneer de enige plant in de kamer nep blijkt te zijn. Felix kijkt verder en ziet een dwarsfluit en een keyboard. Op basis van de bladmuziek concludeert hij dat de bewoner van klassieke muziek houdt. ‘Het is zeker geen Adele-achtige drie-akkoordenmuziek.’ Naast muziek is ook kunst een onderwerp dat terugkomt in de boekenkast. Het zijn de vele boeken over Nederlandse taal die Felix overtuigen dat de bewoner Nederlands studeert.
Bovenop de kast die het bureau van het bed scheidt, doet Felix een verrassende vondst: twee busjes pepperspray. Voorzichtig voelt hij of ze nog vol zitten. ‘Ik kan moeilijk bedenken waarom iemand pepperspray heeft. Misschien zit ze in een bepaalde scene waar ze zich onveilig voelt? Het verontrust me ook dat het twee bussen zijn.’ Lachend voegt hij toe: ‘Ik durf nu eigenlijk niks vervelends meer over deze kamer te zeggen.’
Dan is de keuken aan de beurt, die de bewoner deelt met huisgenoten. Het is een kleine ruimte waar Rob Geus volgens Felix niet blij van zou worden. ‘Een typische studentenkeuken: vol en een beetje vies.’ Toch durft Felix het aan om de keuken te onderzoeken. Hij vindt een zak eiwitpoeder terug boven op een van de kastjes, die lijkt op de zak die hij zelf thuis heeft staan. Het leukste vindt Felix toch echt de kalender van Poetin boven de eettafel. ‘Dit is niet eens gefotoshopt!’ brengt hij vol verbazing uit, wanneer hij een foto van een halfnaakte, vissende Poetin ziet bij de maand april. ‘Dit had ik liever in de kamer gezien als decoratie.’
Vragenuurtje
Tijd voor de confrontatie: hadden de studenten het bij het juiste eind of sloegen ze de plank compleet mis?
‘Hé, we hebben dezelfde bril’, roept Felix (24, tweedejaars masterstudent Financiële Economie) enthousiast, wanneer hij Hilde (24, eerstejaars student Nederlands) ontmoet in de rij bij Café C. Als ze met hun koffie gaan zitten, komt het gesprek gemakkelijk op gang. ‘Ik moet zeggen dat ik je niet bij je kamer vind passen’, geeft Hilde toe. ‘Het was allemaal erg tegenstrijdig. Het fitboy-eten, zoals het eiwitpoeder en de kwark, paste helemaal niet bij de posters.’ Felix glimlacht. ‘De kwark was in de aanbieding afgelopen week. Normaal gesproken ben ik daar niet zo van. Die Ikea-poster heb ik ooit gekocht toen ik iets aan mijn muren wilde hebben. Op een gegeven moment wordt je kamer dan een mengelmoes van spullen.’
Dan is Felix aan de beurt om wat opheldering te vragen. ‘Op basis van je boekenkast zou ik zeggen dat je Nederlands studeert, al was kunst ook een terugkerend thema.’ Hilde legt uit dat ze inderdaad Nederlands studeert, maar ook in het laatste jaar van de Kunstacademie zit. ‘Die portretfoto’s heb ik zelf gemaakt.’ Dan komt Hildes collectie pepperspray ter sprake. Felix is erg benieuwd waarom ze deze illegale verzameling bij elkaar heeft gehamsterd.
Ze blijkt er een goede reden voor te hebben: ‘Ik was met een vriendin aan het liften in Polen en toen kwam er een keer een vreemde man onze tent in. We vonden dat we onszelf voortaan moesten kunnen beschermen. De andere pepperspray heb ik van mijn moeder gekregen. Ik heb ze verder nooit gebruikt.’ De Poetinkalender blijkt te zijn meegenomen tijdens dezelfde roadtrip. ‘Ik heb de kalender bij een postkantoor in Moskou gekocht. Het was de laatste’, vertelt Hilde tevreden. ‘Ik heb trouwens van mijn moeder een Angela Merkel-citruspers gekregen. Hebben jullie die ook gezien?’
