In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Liezel en Caro.
Liezel op bezoek bij Caro
Na een uitgebreide wandeling door het platteland van Ravenstein verschijnt aan de horizon het studentenhuis van Caro, dat zich op een boerderij bevindt. Na een kleine omweg door de tuin van het studentenhuis vindt Liezel de kamer van Caro. ‘Hmm, interessant’, zegt Liezel als ze de knusse kamer van Caro binnenstapt. Als een ware binnenhuisarchitect begint ze haar analyse: ‘De kamer is best wel klein, maar tegelijkertijd ook weer best groot.’ Ze doelt hiermee op het raam in het schuine dak, waardoor de kamer volgens haar groter oogt dan hij daadwerkelijk is. Na dit architectonisch zijsprongetje laat ze haar innerlijke speurder los. Het eerste dat haar opvalt is een boekenrek, wat het vermoeden wekt dat de bewoner van deze kamer een enthousiaste lezer is. Wanneer ze op een tweede, ietwat verscholen boekenrek stuit, concludeert ze dat de bewoner een heuse boekenwurm is: ‘Dit zijn wel vijftig boeken per rek.’
Liezel besluit om haar speurkunsten vervolgens los te laten op de rest van de kamer. Na even naar het houten bureau te hebben gekeken, valt haar oog op het behang. Het plantenmotief en de roze kleur doen Liezel al snel concluderen dat dit een meisjeskamer moet zijn. Wanneer ze zich naar de muur links van het bureau richt, merkt ze op dat er twee ingelijste tekeningen aan de muur hangen. Na deze wat nader te hebben bestudeerd, bedenkt ze dat dit wel eens de gebroeders Weasley zouden kunnen zijn. Als bij toverslag ziet ze nu ineens allerhande subtiele hints dat deze bewoner een Harry Potterfan is. Zo zijn de lichtjes die boven het bed hangen toverdrankjes, ligt er een kussen op het bed uit de snoepwinkel van Zacharinus en is er zelfs een Harry Potterballon in het kledingrek te spotten.
Hierna besluit Liezel dat ze genoeg van de kamer heeft gezien en maakt ze een tour door de studentenwoning. Hierdoor komt ze terecht in de gezamenlijke keuken, waar ze te horen krijgt dat alle bewoners elke dag samen eten en dat er met enige regelmaat stevig wordt gefeest. Volgens Liezel is de kamerbewoner een persoon die graag alleen is om boeken te lezen of films te kijken (al dan niet van Harry Potter), maar tegelijkertijd ook wel iemand die graag tijd doorbrengt met haar huisgenoten en daarmee ook een sociaal persoon.
Caro op bezoek bij Liezel
Wanneer Caro de studio op de Muzenplaats binnenloopt, is ze meteen onder de indruk: ‘Ik ben echt jaloers op haar aesthetic.’ In tegenstelling tot haar voorganger zoekt Caro meteen naar kenmerken van de bewoner. Het valt haar op dat deze persoon een kunstliefhebber is. Caro heeft namelijk verschillende schildersdoeken gevonden, die al dan niet van een schets zijn voorzien. Ook zijn de muren versierd met verschillende artistieke prenten. Dit doet haar aanvankelijk denken dat de bewoner een kunstopleiding doet, maar na even rondsnuffelen in het bureau vindt ze een aantal psychologieboeken die haar van dit idee afhelpen.
Hierna loopt Caro wat verder de studio in en merkt meteen dat de bewoner en zij iets met elkaar gemeen hebben: ‘Mijn favoriete boeken liggen hier. Dat is mooi’, constateert ze droogjes.
Na even rond te hebben gesnuffeld in de kamer stuit Caro plots op kattenspeeltjes. Hieruit concludeert ze dat de bewoner van deze kamer een kat heeft. De viervoeter in kwestie heeft zijn kopje echter nog niet getoond. Na een korte, doch grondige zoektocht vindt ze kattenpoep op de vloer van de badkamer. De pluizige kameraad moet dus ergens zijn. Caro besluit een blik onder het bed te werpen en het is raak. Ondanks verscheidene pogingen om hem onder het bed vandaan te lokken, blijkt deze kat te verlegen en besluit Caro om haar strijd te staken.
Vervolgens loopt Caro de keuken in, die tot haar verbazing heel netjes is achtergelaten. In een voorraadkast treft ze een paar lege flessen alcohol aan. Dit herinnert Caro meteen aan het feit dat ze zich in een studentenwoning bevindt: ‘Kijk, dat is echt het studentenleven’, merkt ze op. Nadat ze zich uit de voorraadkast onttrekt en zich richt op de rest van de keuken, merkt Caro op dat er planten bovenop de keukenkastjes staan. De florerende staat waarin deze planten zich verkeren, leidt haar tot de conclusie dat deze bewoner een plantenmama is. Na nog een keertje een blik te hebben geworpen op de kamer besluit Caro haar zoektocht. Met enige zelfvertrouwen concludeert ze dat de kamerbewoner een esthetische en verantwoorde psychologiestudente is die tevens ook zorgzaam is voor plant en dier.
Vragenuurtje
Het moment van het vragenuurtje is dan eindelijk aangebroken. Ze treffen elkaar in het nu nog gesloten café Funkenstein. Het was voor beiden ook even graven in het geheugen: inmiddels was het alweer enige tijd geleden dat Caro en Liezel in elkaars kamer waren gaan snuffelen. Onder begeleiding van het mooie geklingel van wat er zich in de keuken afspeelt begint het gesprek.
Caro bijt de spits af: ‘Jouw kamer was zo netjes opgeruimd!’ Toch vraagt ze zich af of dit altijd het geval is of dat dit speciaal voor deze gelegenheid is gedaan. Liezel heeft hier een simpel antwoord op: ‘Ik vind het heel fijn om een schone kamer te hebben, want dan gaat het hierboven ook heel goed.’ De psychologiestudent voegt hieraan toe dat het wel lastig is om het altijd zo opgeruimd te houden door haar kat, zoals Caro ook gemerkt had tijdens haar bezoekje.
Hierna is het de beurt aan Liezel om iets te bespreken wat haar is opgevallen. ‘Jij hebt echt zoveel boeken! Ook veel titels die ik niet ken, maar ze lijken me wel heel interessant’, zegt ze met bewondering. Dit roept bij Liezel logischerwijze de vraag op of Caro veel leest. Caro lacht: ‘Ja, ik probeer veel te lezen, maar het kopen van boeken vind ik véél leuker.’ Om dit punt te staven haalt ze haar lijst van ongelezen boeken erbij. Dit blijken 58 te zijn. Met grote verbazing vraagt Liezel hoeveel boeken Caro dan wél had gelezen. Hier had Caro een andere lijst voor en dit bleken 40 te zijn. Liezels schatting van 50 boeken per rek zat er dus niet zo ver naast.
Liezels aandacht verschuift naar de Harry Potter-merch die ze had aangetroffen in de kamer van Caro en benoemt de tekeningen van de gebroeders Weasley. Caro corrigeert haar meteen: ‘Nee, dat is alleen George!’ Ze voegt hieraan toe dat ze deze kunstwerken heeft gevonden via een fan-account op Instagram. ‘Ja, ze kostten tachtig euro, maar het is zo een goede investering’, lacht Caro.
Tot slot merkt Liezel op dat ze geen hints had gevonden voor welke studie Caro doet op haar kamer. Caro antwoordt hierop dat wanneer Liezel wat beter had gekeken bij de boekenstapel op het bureau, ze een aantal handboeken voor Engels docenten had kunnen vinden. Caro had het bij het rechte eind: zij had wel verschillende aanwijzingen gevonden dat Liezel psychologie studeert. Na nog een korte fotoshoot was het einde van het gesprek aangebroken. Caro moet immers weer aan het werk en Liezel moet zich haasten om de bus nog te halen.
.