Dit artikel verscheen eerder in de zesde editie van ANS 2019-2020.
Wie: Maaike van Leendert (22), master Kunstbeleid en Kunstbedrijf
Stijl: basic met een twist
Wat een vrolijke outfit! Kun je ons wat meer vertellen over je kledingstijl?
‘Ja, natuurlijk! Een vaststaande stijl heb ik niet. Ik shop graag vintage, maar ben stiekem wel een H&M-meisje. Vaak combineer ik een basic item met een uniek kledingstuk, zoals deze zwarte trui met gele tuinbroek die ik vandaag aan heb. Eigenlijk draag ik nooit teveel printjes bij elkaar, maar omdat ik aan het verhuizen ben zijn de kerstsokken vandaag even een uitzondering. Mijn moeder had vroeger altijd als regel dat je nooit meer dan twee kleuren in één outfit kunt dragen. Ik denk dat dit nog steeds wel mijn keuzes beïnvloedt.’
In hoeverre heeft je omgeving je kledingstijl beïnvloed?
‘Ik ben opgegroeid in Doetinchem, waar men niet bepaald in gewaagde kleding de straat op gaat. Dit doe je zelf dan ook niet, dus kleedde ik me vroeger heel basic. Toen ik tijdens mijn pubertijd in aanraking kwam met rock- en metalmuziek veranderde mijn stijl. Ik liet me inspireren door andere fans online en belandde daardoor in een emo-periode. In die tijd zag je me nooit zonder choker. Later ging ik terug naar eenvoudigere kleding. Pas na mijn verhuizing naar Nijmegen ben ik weer bewuster gaan nadenken over wat ik uitdraag met mijn kledingstijl. Met name medestudenten en mijn studie zijn daarbij inspiratiebronnen.’
Welke rol speelt je studie hierin?
‘Bij Kunst- en Cultuurwetenschappen bespreken we vaak maatschappelijke onderwerpen, zoals gender. Hierdoor ben ik gaan spelen met stereotypes over mannelijkheid en vrouwelijkheid die achter kleding schuil gaan. Het gaat daarbij niet om mijn eigen identiteit, want ik voel me altijd vrouw. Ik probeer enkel de hokjes ‘mannenkleding’ en ‘vrouwenkleding’ te doorbreken door soms bijvoorbeeld een bloemetjesjurk te dragen en op andere dagen mijn vaders Marlborotrui.’
Lekker woke hoor! Ben je ook bezig met duurzaamheid bij het winkelen?
‘Nou, dat zou ik zeker wel willen, want ik vind het onzin dat er zoveel wordt geproduceerd. Maar toch koop ik vaak in een impuls bij een van de bekende fast fashion ketens. Wel vermijd ik daarbij absoluut de Primark omdat die een geen goede reputatie heeft door slechte arbeidsomstandigheden en milieuvervuiling, al weet ik niet of de H&M op die vlakken nou zoveel beter is. Ik vind het in ieder geval heel belangrijk om fysieke winkels te steunen. Daarom bestel ik geen kleding online. Ik vind het fijn dat we nog een stadscentrum hebben en hoop dat dit nog lang zo blijft.’